Fólkið og Atvinnulífið

Auðvitað eru stjórnvöld dragbítur á athafnalífið í landinu, að hafa atvinnu er alveg nauðsynlegt til að framfleyta sér og sínum, en ef kaupmátturinn er ekki nægilegur þá baslast fólk bara niður á við aftur og öll erum við komin með upp í kok.

Eitt er það sem við erum ekki dugleg við og það er að fara í verkfall frá umhverfinu og öllu sem í því er, en trúlega mundu fáir gera það því allir eru svo hræddir við ????????????????????
Spyrjið ykkur sjálf, "Cið hvað, getur eitthvað versnað"

Dragbítur fyrir athafnalífið

Athugasemdir

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 28.2.2012 kl. 09:14]

Ja hérna þetta komst í gegn, var eiginlega bara að prófa eftir smá ráðleggingar frá vitrum manni.

[V.Jóhannsson (IP-tala skráð) 28.2.2012 kl. 11:14]

Að fara í verkfall. Ég man þá tíð, með þrjú börn og í dýrri húsaleigu að þegar talað var um verkfall vegna lélegra launa þá var það það eina sem hafðist upp úr því voru meiri skuldir. Ekki voru verkfallsstyrkir, nema þá eftir mjög langt verkfall og þá Kríuskítur. Allt verðlag í landinu var komið upp fyrir hækkanir á launum, áður enn maður fékk útborgað fyrstu launahækkunina. Er þetta ekki svona enn þann dag í dag? Þessi þjóð getur ekki stjórnað sér sjálf og hefur aldrei getað, því miður. Öll þau ár sem ég vann erlendis voru aldrei verkföll, en kauphækkun fastur liður árlega og áhyggjulaust líf.

Þegar fylgst hefur verið með þeirri þenslu, sem er í samfélaginu í dag og reyndar alltaf, þá hafa verkföll engann annann tilgang en að auka þensluna ennþá meira. Verðbólga og meiri verðbólga.

kv.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.2.2012 kl. 11:46]

Góður pistill hjá þér Milla mín, já vissulega er ríkisstjórnin dragbítur á atvinnulífið, það finna allir sem vilja opna augun.  Gott að sjá þig hér aftur.  Knús.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 28.2.2012 kl. 13:23]

Sæll V. Jóhannsson, þú ert nú trúlega afar ungur ég man aftur í tímann eftir stríð enda fædd 1942, jú það var erfitt að fara í verkfall hér áður og fyrr og þó, húsmæður voru afar útsjónasamar í þá daga eins er ég byrjaði minn búskap þá var allt unnið heima svo þó það gengi á búrbirgðirnar þá var ætíð til matur nú hjálpsemin var meiri þá heldur en nú.

Nei við kunnum ekki að fara í verkfall, erum svo hrædd um að missa allt sem við köllum nauðsyn, en sem er engin nauðsyn.

Mundum við nokkuð hafa það ver þó við færum í verkfall, þá meina ég verkfall frá öllu, færum ekki í búð, vinnu, skóla, snertum ekki bílinn og svo mætti lengi telja ef allir mundu gera þetta samtímis yrðu fljótt breytingar á. Í dag getum við ekki leyft okkur nokkurn skapaðan hlut svo hver verður þá breytingin

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 28.2.2012 kl. 13:25]

Hæ og takk elsku Ásthildur mín vonandi verður þetta í lagi núna svo ég geti bloggað áfram á mbl.is tölvan mín verður betur tekin í gegn fyrir helgi
Knús í Kúlu

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.2.2012 kl. 14:12]

Já ég er búin að sakna þíð héðan elskuleg mín.