Álfasaga.

Heil og sæl.
Langar til að deila með ykkur upplifun sem ég varð fyrir er ég lá á sjúkrahúsi fyrir um 10 árum síðan.
Þetta gerðist á Ísafirði.
Stofan mín snéri  þannig að ég sá upp í naustahvilftina, sem er í fjallinu Erni handan  skutulsfjarðar
á móti Ísafjarðarbæ.
Kvöld eitt var é að horfa á fjallið sem ætíð hefur heillað mig eins og flest fjöll.
Hægra megin í naustahvilftinni liggur grjótbeltið beint upp á við, í því myndaðist allt í einu svona eins og kirkja og mikið ljóshaf, fylltist ég mikilli lotningu og vellíðan og horfði á "eins og um" daglegt líf álfana  væri að ræða, þeir gengu um voru eitthvað að sýsla gengu síðan inn í það sem kom mér fyrir sjónir sem kirkja og mér fannst þeir veifa til mín. Síðan hvarf ljósið, en annars slagið, síðan þá hef ég séð í kringum mig verur sem eru afar fallegar. þetta er ekki farið mannfólk þau eru öðruvísi. mannfólkið talar við mann og lætur heyra í sér, en álfarnir svífa um segja ekki neitt, en eru að gera gott það veit ég. Ef þetta eru álfar, kannski eru þetta verur frá öðru tilverustigi.
Fæ líklegast aldrei að vita það.

Athugasemdir

[Ragnheiður , 24.6.2007 kl. 16:25]

Merkilegt, þetta hefur verið gaman að sjá

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 24.6.2007 kl. 21:36]

Merkilegt já og hvað var verið að  sína mér, að það væru til álfar, ég hef alltaf trúað á það en ekki fengið að sjá þá fyrr en þarna. Framliðna sé ég iðulega.
nú haldið þið að ég sé stórskrýtin, en ég er ósköp venjulegur kvenmaður frek, jarðbundin, stjórnsöm og það á að gera helst allt í gær,
en elska alla mína  án kvaða. Ég er ekta sporðdreki, þá vitið þið það.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 1.7.2007 kl. 17:47]

Ég trú þér sko alveg og held ekkert að þú sért neitt skrítin. Bara með fágæta gjöf sem þu skalt bara vera þakklát fyrir elskan mín. Þó aðrir sjái akki allt sem þú ´serð er það hreint engin sönnun um að annig séu hlutirnir ekki.

Kveðja og takk fyrir kraftmikið blogg.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 2.7.2007 kl. 19:37]

Takk fyrir hlýleg orð Katrín mín, ég er alltaf þakklát fyrir það sem ég á og hef.
                                Orkukveðjur frá hinu dulmagnaða
                                 umhverfi sem ég bý við.