Hugleiðingar um titla.

Ég kommentaði áðan á, er Hallgerður Pétursdóttir,
kallaði mig Frú Milla, ég sagði: ,, Æ. hvað mér finnst ég vera gömul
er ég er titluð Frú, en Hallgerður kom með það hvort maður kallaði
konu fröken eftir að hún væri eini sinni Frú.
Hún hafði aldrei hugsað út í þetta, ekki ég heldur, en áhugavert
að tala um þetta.
Þegar konur eru ungar eru þær kallaðar stelpur, svo ungfrú
og síðan Frú er þær höfðu gift sig.
Hér áður og fyrr, ef ekki konur giftu sig ungar voru þær kallaðar jónfrú
og alla tíð kallaðar það ef þær aldrei giftust.

Karlmenn aftur á móti voru sem ungir, nefndir drengir
síðan bara Herra er þeir voru orðnir eldri.

Það var alveg sama hvort þeir voru giftir, fráskildir eða giftir aftur
alltaf kallaðir Herra.

Mér finnst eins og karlmaðurinn sé þarna skrefi hærri en konur,
eða er það öfugt???

Ef einhver hefur eitthvað til málana að leggja,
þá væri það gaman.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 12.2.2008 kl. 15:41]

Frú Milla, segir maður ekki jómfrú?? annars er ég bara ég og vil enga titla.  Einhver sagði að konur sem komnar eru yfir 50 ár og eru ennþá jómfrúr, verði þá automatiskt frúr,  sneddí 

[Róslín A. Valdemarsdóttir, 12.2.2008 kl. 16:02]

Ég segi aldrei neitt svona, nema þegar ég skrifa á kort upp á grínið að skrifa "frú" og nafnið svo..
En það gæti verið kallað að "mín" eða "minn" væri titill hjá mér þar sem ég segi það mjööööög oft

[Matthildur Ágústa Helgadóttir Jónudóttir, 12.2.2008 kl. 16:07]

Ég er að spá í að fara að kalla mig herra Matthildur.  Það er í stíl við starfsheitin ráðherra og sendiherra.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 12.2.2008 kl. 18:11]

það væri ráð Matthildur að kalla sig herra. Allir eru jafnir er það ekki?.
Róslín mín ég segi líka ansi oft mín og minn
mér finnst það notalegt
Ásdís í einhverri sögunni nefndist hún jónfrú fram í andlátið,
en hver veit.
                                 Kveðja til ykkar allra Milla.

[Guðborg Eyjólfsdóttir, 12.2.2008 kl. 19:13]

Ég hef alltaf sett Frú, Ungfrú eða Herra þegar ég skrifa utan á jólakort, veit ekki afhverju

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 12.2.2008 kl. 19:35]

Já það gerir maður, en svona í daglegu tali, nei ekki ég, nema maður sé að hitta einhvern ókunnugan.

Enn svona til gamans, fyrir svona 45 árum síðan, fluttist ég út á land
og bjó þar með mína elstu í 2 ár. þar voru allir sem eitthvað voru,
titlaðir, og þá var sagt: ,, Frú læknisins, frú prestsins, það var ekki sagt læknisfrúin, heldur td. eins og sagt var við mig", hvað segir
frú rafyrkjameistarans í dag? og ég snéri mér við og hváði:
,, Ert þú að tala við mig"?
Sjálfsagt var það landshlutabundið hvernig talað var á hverjum stað fyrir sig.