Fyrir svefninn.

Haraldur stúdent var á leið til frænku sinnar,
giftrar konu, en hann var fullur.
Svo stóð á að frænka hans hafði kaffiboð,
og sátu þar nokkrar konur við kaffidrikkju.
Haraldur bar nú að dyrum hjá frænku sinni
og lýkur upp hurðinni, en er svo dauðadrukkinn,
að hann dettur um leið á gólfið á fjórar fætur.
Konunum bregður við og þegja allar.
Haraldur bröltir á fætur og segir: ,, Það er helvíti
hart að dumpa hér inn í kjaftakerlingahóp,
og svo þegja þær allar".

Um vegaverkstjóra.

                    Lagt hefur vegi víða og mælt,
                    veit ég þó ei sannara,
                    en honum reyndist rétt eins sælt
                    að ríða á vegum annarra.

Magnús Ásgeirsson þýddi vísu eftir Heine þannig:

                   Freistinganna fári í heim
                   fékk ég oft og tíðum hnekkt.
                   En þegar féll ég fyrir þeim,
                   fannst mér það líka skemmtilegt.

                                           Góða nótt.

Athugasemdir

[Huld S. Ringsted, 12.2.2008 kl. 21:25]

hahaha mikið skil ég hann vel að lítast ekkert á að detta í kjaftakerlingahóp sem þegir!! er það hægt?

[Ásdís Sigurðardóttir, 12.2.2008 kl. 22:58]

Þegjandi kjaftakellingar eru náttl. bara ekki í lagi. Góð þýðingin á vísu Heine, svona hef ég einmitt lifað. Fallið fyrir freistingum á réttum stundum og ekki séð eftir því.

[Ía Jóhannsdóttir, 13.2.2008 kl. 01:22]

Hehehe var að koma út einum svona kerlingaklúbb, þar kjaftaði hver uppí aðra og engin hefði þagnað þó marbendill sjálfur hefði verið það á ferð  

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 13.2.2008 kl. 05:50]

Konur láta sér nú ekki bregða Ía mín er ekki búið að vera gaman hjá ykkur Kv. Milla

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 13.2.2008 kl. 05:54]

Ásdís það er gott að falla fyrir freistingum á réttri stundu.
Þegjandi konur eru þrautleiðinlegar, það er að segja ef þær tala ekki um eitthvað skemmtilegt

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 13.2.2008 kl. 06:04]

Huld sumar konur þegja, það eru þær sem eru andlausar.
Hallgerður skvísufrú (flott er það ekki?) Neiiiiiiiii.
Svoleiðis var það að engillinn átti einhverja ljóta skruddu sem kallast Íslensk fyndni, fór að glugga í hana, þá var hún bara fyndin svo ég kannaði hvort það væru ekki til fleiri, en nei, þær höfðu ekki verið gefnar út í tuga ára, svo ég hringdi á fornbókasölur og fann nokkrar
og keypti óðar. Svo allt sem ég er að rita undir blogginu fyrir svefninn,
er úr þeim bókum.
                                  Kveðja frúý míóMilla.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 13.2.2008 kl. 06:07]

Gréta takk fyrir mig og velkomin sem bloggvina mín.
                          Kveðja Milla.