Fyrir svefninn.

                            Austurstrætis Róninn

                      Við Ráðhúsið reikull í spori,
                      róninn tæmir veigar sinnar eymdar.
                      Að nóttu vaðandi í skít og slori,
                      Syngur hann, því minningar eru gleymdar.

                      Svo dagar og döpur sál vaknar,
                      döggin ein veit af því,
                      hvað hann svo sárlega saknað
                      syndinni, að drekka á ný.

                      Svo kemur að leiðarlokum,
                      lífið hverfur flöskuna í.
                      Svo moldinni við yfir hann mokum
                      og munum varla eftir því.

                      En á gröfinni sem geymir hann,
                      gróðursældin er engu minni,
                      en bankastjórans er inni brann,
                      og býr í minning þinni.

                                            Góða nótt.

Athugasemdir

[Erna, 30.4.2008 kl. 21:22]

Þetta er svo sorglegt svo dapurt, en svo satt. Hugsum hlýtt til þeirra lifandi eða látna. Þeir áttu vonir væntingar og gleði eins og við öll. En það er ekki öllum gefið að kunna að spila úr lífsins spilum. Takk fyrir þetta Milla mín, gaman væri að vita hver samdi þetta.

[Erna, 30.4.2008 kl. 21:42]

Gleymdi að segja góða nótt