Fyrir svefninn.

Á Húsavík komu tvær konur inn í sölubúð í norðanveðri
og keyptu haframjöl til að gefa snjótittlingum.

   Um það orti Egill þessa vísu:

                      Tökin herðir tíðarfar,
                      --Theresía spáir byl.
                      Hver, sem tittlings verður var,
                      veiti honum skjól og yl.

Kona ein á Húsavík átti vingott við embættismann
þar nyrðra og varð þunguð af hans völdum.
Hún heimsótti Egil Jónasson að kvöldlagi,
og fylgdi hann henni heim ,
en hann datt á leiðinni og flumbraði sig á hendi.

  Þá  kvað Egill:

                      Að ég fljóði fylgdi á veg,
                      flumbran gaf til kynna.
                      Það hafa meiri menn en ég
                      misst þar fóta sinna.

                                               Góða nótt.

Athugasemdir

[Ragnheiður , 6.1.2008 kl. 19:46]

Hehehehe

[Ásdís Sigurðardóttir, 6.1.2008 kl. 21:44]

Hann Egill var snillingur.  Man vel eftir honum.  Kveðja norður.

[Greta Björg Úlfsdóttir, 6.1.2008 kl. 23:37]

Gaman að þessu.

Egill var nágranni fyrrverandi tengdaforeldra minna, sem eru bæði látin, en þau bjuggu á Ásgarðsvegi 11. Hann kom mjög oft í morgunkaffi til tengdamömmu og lét þá eitt og annað fjúka. 

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 7.1.2008 kl. 08:38]

Þetta er nú alveg bráðfyndið stelpur ég er hér að skrifa upp úr
Íslenskri fyndni sem eru yfirleitt gefnar út um 1935 ca.
og svo kannist þið við þennan mann.
                               Kveðjur.