Fyrir svefninn.

Eftir leiksýningu á ,,Gullna hliðinu" var stúlka spurð að því,
hvort hún kviði nú ekki fyrir þeirri stund,
þegar hún ætti sjálf að mæta frammi fyrir hinu gullna hliði.
Svarið var kvenlegt:
,,Onei", sagði hún, ekki þótti henni það mjög kvíðvænlegt.
,,En ég veit bara ekkert, í hverju ég á að vera".

Til stúlku.

          Þú ert ekki, Þura, stillt,
          þegnum sýnir hrekki.
          Stríðir þú við stuttan pilt,
          en strákurinn vill þig ekki.
                                Magnús Teitsson.

                                                   Góða nótt.          

Athugasemdir

[Margrét Össurardóttir (IP-tala skráð) 16.1.2008 kl. 20:34]

hmm,,, hvernig verður hún þá þegar hún verður stór? úfffff

[Ásdís Sigurðardóttir, 17.1.2008 kl. 00:28]

Þessu hef ég aldrei pælt, ferðafötunum.  Mamma vildi hvítan blúndukjól og fékk hann.       hún ætlaði svo að vera snögg að fá vængi hjá Guði sínum og fljúga á milli okkar í fjölskyldunni. Falleg hugsun hjá mömmu heitinni.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 17.1.2008 kl. 08:06]

Magga það má spyrja sig að því.

Mamma ákvað um leið og pabbi dó, í hverju hún vildi vera,
það er blúndunáttkjóll og sloppur yfir.
Þetta hangir inni í skáp hjá henni elskunni.