Fyrir svefninn.

Hreppstjórar og hreppsnefndir
reyndu  áður eftir megni að koma ómögum af sér.
Hjón nokkur gömul og ellimóð bjuggu á koti í Reykjadal
í suður þingeyjarsýslu, en Reykdælingar töldu þau eiga
sveitafestu í Bárðardal.
Þeir komu sér því saman um að hlynna á engan hátt að þeim
til að losna við þau.
Einu sinni dó eldur hjá hjónunum. Kerling fór því á næsta bæ til
eldsóknar, lét nágrannakona hennar hana hafa eldinn.
Þetta var um morgun, og húsbóndinn ekki kominn á fætur.
Kona hans sagði honum frá komu kerlingar.
,, Og léstu hana fá eldinn?" Spurði bóndi byrstur.
,,Já", svaraði kona hans. ,, Heldurðu að ég sé verri
en andskotinn? Engum meinar hann eldinn".

                          Góð framleiðsla.

                                 Þessi landi er þrísoðinn
                                 af þeim sem verkið kunni,
                                 og sýnist vera samboðinn
                                 sveitamenningunni.

                                                Góða nótt.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 24.1.2008 kl. 21:50]

Þú ert best 

[Margrét Össurardóttir (IP-tala skráð) 24.1.2008 kl. 21:52]

Góð saga, nattínatt

[Ragnheiður , 25.1.2008 kl. 00:37]

Æj framkoman við ómagana á árum áður var alveg skelfileg

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 25.1.2008 kl. 21:05]

Takk snúllur. Ragga það er hörmung að lesa um það
hvernig var farið með þá sem voru kallaðir þurfalingar.