Fyrir svefninn.

Í Hvammi í Vatnsdal er stórt steinhús
og gengið upp háar tröppur, handriðalausar.
Einhverju sinni kom karl einn úr sveitinni
þangað í kynnisför.
Þetta var að vetrarlagi og svell mikið á tröppunum
og flughált. þegar karl er að fara aftur, rennur hann
á hálkunni og stingst á höfuðið beint fram af tröppunum.
Eitthvað af heimafólki hafði fylgt honum til dyra
og varð því mjög bilt við þessa sjón,
taldi víst að karlinn hefði stór-slasast.
En hann stóð upp eins og ekkert væri, og spurði þá fólkið
hvort hann hefði ekki meitt sig voðalega.
>> nei, nei,<< sagði karl, >> það vildi mér til ,
að ég kom á höfuðið.<<


Prestur einn á Vestfjörðum var að jarða fyrirrennara sinn.
þegar líkmennirnir voru að láta kistuna síga ofan í gröfina,
heyrðist þung stuna og virtist hljóð þetta koma úr kistunni.
Prestur hallar sér þá að líkmönnunum og hvíslar að þeim:
>> Blessaðir, ansið þið honum ekki, piltar.<<

                                        Góða nótt.

Athugasemdir

[Margrét Össurardóttir (IP-tala skráð) 28.2.2008 kl. 21:12]

[Margrét Össurardóttir (IP-tala skráð) 28.2.2008 kl. 21:12]

Nattínatt dúlls

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.2.2008 kl. 21:28]

Djísús Milla, þessi seinni var rosalega skeri  Nú fæ ég örugglega martröð.

[Solla Guðjóns, 28.2.2008 kl. 21:54]

hehehe ég varð nú ekkert hrædd því mér datt séra Baldur í Vatnsfirði í hug

En maðurinn svona ljónheppinn að detta á höfuðið

Sofðu vel .

[Róslín A. Valdemarsdóttir, 28.2.2008 kl. 23:43]

Góða nótt Milla mín

[Brynja skordal, 29.2.2008 kl. 01:00]

Já var líka alveg viss um séra Baldur eitthvað svo í anda af sögum af honum en jú smá skerí góða nótt

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 29.2.2008 kl. 07:29]

Snúllu dúllur enga hræðslu við þetta, sko ef þið hræðist að verða kviksettar þá er bara að segja fyrir um púlsskurð eftir andlát,
eins og Hallgerður bloggvina, ympraði á um daginn.

Baldur í Vatnsfirði, flottur karakter. Eitt sumarið sem oftar vorum við að fara suður til Reykjavíkur, þá vildu snúllurnar mínar koma við í Vatnsfirði, til að skoða uppgröft sem fornleifafræðingar höfðu verið að vinna að nokkur sumur, þarna var konum lokið.
Er við ókum upp að Prestsetrinu, ekki alveg upp að húsi,
birtist ekki gamli á tröppunum, stóð þar með hendur í vösum,
í allri sinni dýrð klæddur náttfötum og fráflakandi slopp,
um miðjan dag, bauð góðan daginn, við á móti og tjáðum honum erindið, hann veifaði bara og snéri inn aftur.
var mér þá litið á snúllurnar og hláturskast fékk ég,
þær höfðu alveg misst hökuna niður í klof svo hissa urðu þær við
ásjónu þessa. Sagt til gamans.
                       Knús á línuna Milla.