Eldurinn er skæður.

Það er alltaf sorglegt að heyra um eldsvoða,
við erum svo vanmáttug gagnvart þessum voða sem eldurinn er.
Sem betur fer eigum við öflugt lið slökkvimanna eins og allir vita
sem koma á staðinn, og gera allt sem í þeirra valdi stendur,
og gott betur en það , til að slökkva eldinn bjarga mannslífum
og svo er það Rauði Krossinn, þau koma til að hlú að fólkinu
og gera það sem til þarf í því sambandi.
Allt þetta fólk á skilið mikið þakklæti frá landsmönnum öllum.

Þegar ég var stelpudáta þá kviknaði í húsi rétt heima hjá mér,
auðvitað var hringt í slökkviliðið, (eða brunaliðið eins og við krakkarnir
kölluðum það), en þeir voru lengi á leiðinn, þá var ef mig minnir rétt
stöðin niður í Tjarnargötu. Leiðréttið mig ef ég fer ekki með rétt mál.
Það voru allir úr hverfinu komnir á staðinn áður en slökkviliðið
kom á vettvang, sem var nú afar eðlilegt því þetta gerðist í
Laugarneshverfinu. Langt að fara.
Engin hjálpar starfsemi var nema að sjálfsögðu nágrannarnir,
man ég svo vel eftir því að pabbi kom heim með fjölskylduna
sem stóð á náttfötum einum saman hafði misst allt sitt.
Engar voru Tryggingar í þá daga.
Pabbi keyrði svo fólkinu til skyldfólks, en þessu gleymi ég
aldrei.
Þess vegna segi ég Takk fyrir það sem við höfum í dag.
                      
                               Góðar stundir.

Annríki hjá slökkviliðinu