Loksins! Fólk er búið að fá nóg.

Þar kom að því!, að fólk er búið að fá nóg, loksins
hafa augu fólks opnast, með það að ekki er endalaust
í tugaára hægt að troða á okkur þegnum þessa lands.

Og hvenær ætlar þessi blessuð ríkisstjórn að skilja að
hún er ekki að standa sig eins og skildi?

Sem betur fer er ekki alveg búið að heilaþvo okkur,
enda greindari en svo, að það gerist, hefur samt tekið
okkur svolítinn tíma að skilja að við höfum val og að það sé í
lagi að segja nei takk.

Fylgi við Samfylkingu og ríkisstjórn minnkar

Er líka til á Íslandi.

Noregur ekki einsdæmi eins og fram hefur komið.
Þessi viðbjóður er til í öllum löndum, og hefur ætíð verið.
Hér áður og fyrr er dætur urðu vanfærar,
var oft vinnumönnum kennt barnið og þorðu þeir eigi
margt að segja.
Eða dæturnar neituðu að segja hver hefði barnað hana.
Hver veit um það hver átti þessi börn.

Þetta hefur og mun því miður alltaf viðgangast.
Skrímslin eru svo mörg í okkar heimi.

Norsk kona eignaðist þrjú börn með föður sínum

Gott að hann slasaðist ekki illa.

En það stingur ætíð í mig er talað er um, að fólk hafi
ekki slasast illa, að talið sé, síðar vill það nefnilega koma
fram að fólk hafi slasast.

Vonum að það komi bara í ljós að um slys hafi verið að ræða,
Það er nefnilega alveg komið nóg af árásum og misbeitingum
á fólk þó það sé ekki farið að keyra það niður líka.

Trúi því eiginlega ekki að um það sé að ræða.

Bifhjólaslys í rannsókn

Fyrir svefninn.

Jón litli,  fimm ára, var á gangi með eldri bróður sínum,
sem var miklu stærri. Maðurinn sem mætti þeim,
sagði við Jón: ,, Þú ert miklu minni en hann bróðir þinn."
,, það er von," svaraði strákur,
,, Því við erum bara hálfbræður."

Prestur er að tala um fyrir drykkjumanni og segir:
,, Ég veit til þess, að menn hafa orðið blindir af að
drekka áfengi."
Þá sagði drykkjumaðurinn:
,, Það er alveg öfugt farið með mig.
Ég sé tvöfalt, þegar ég er drukkinn."

Hjalti Pálsson framkvæmdastjóri Véladeildar S.Í.S.
sagði eitt sinn við viðskiptamann, að stefnt væri
að því, að ekki þyrfti annað en að styðja á
hnapp til að gefa kúnum.
Út af þessu orti Hjörtur Eldjárn:

                  Að því Hjalti er að keppa
                  með einum hnapp að gefa kúnni.
                  Þá er hart að þurfa að hneppa
                  þremur til að sinna frúnni.

                                      Góða nótt.

Fyrir hundrað árum.

 Borgarstjórinn.

Samkvæmt lögum 22. nóv. 1907 skyldi hin nýja bæjarstjórn
kjósa í fyrsta sinn borgarstjóra fyrir Reykjavík til næstu sex ára.
Borgarstjórakjörið fór fram 7. maí.
Kosningu hlaut Páll Einarsson, sýslumaður í Hafnarfirði.

Gaman að lesa þennan:
                  ,, Heilbrigðis-nefndar-ilmur.

18/5 1907 Oft hefur heilbrigðisnefndinni látið vel að sjá um þrifnað
bæjarins. En nú er eins og kóróni allt, að túnbletturinn framan við
menntaskólann, rétt við fjölförnustu göturnar þrjár,
Bankastræti, Lækjargötu og Laufásveg, er albreiddur af
samansettum jafningi af mannskít og kúamykju,
svo að ófært má heita út úr húsum í hverri af þessum götum,
sem vindur stendur upp á - ekki talsmál um að opnaður verði
gluggi í húsi áveðurs fyrir þessum heilbrigðis-nefndar- ilm.
Vér erum löghlýðnir af náttúru og uppeldi,
en fáist ekki nefndin til að ráða bót á þessu tafarlaust,
þá vorkennum vér engum þeirra herra, er hér eiga hlut að máli,
þótt einhver yrði til að taka einn þeirra eða fleiri
og nudda trýninu á honum upp úr túninu.
                                                                     Reykjavík.

Þess er vert að geta sem gert er.

Jafnframt því að láta vita þess getið að auminginn
Jóhann Bjarnason, að aukanefni ,,beri"
andaðist hinn 27. ág. síðastl. norður í Svarvaðadal
eftir nokkra vikna legu, finnur hreppsnefndin í kirkjuhvammshreppi
sér bæði ljúft og skylt að þakka hér með öllum þeim, sem fyrr og
síðar af mannkærleika gáfu aumingja þessum bæði föt og fæði
og viku góðu að honum á hans mörgu mæðuárum og ferðalagi
um landið. Fáráðlingur þessi er eflaust ,,einn af okkar minnstu
bræðrum" og fyrirheitið mun rætast á þeim,
sem veittu honum, margir af fátækt sinni.

F. h. hreppsnefndar
                   Kirkjuhvammshrepps.

Helguhvammi. 23. jan. 1908.

                 Baldvin Eggertsson.

Ekki gaman að lesa, orðalagið í þessari tilkynningu
er náttúrlega barns síns tíma, og væri talið
niðurlægjandi í dag.
                                 Eigið góðan 1. maí dag.
                                        Milla.

Fyrir svefninn.

                            Austurstrætis Róninn

                      Við Ráðhúsið reikull í spori,
                      róninn tæmir veigar sinnar eymdar.
                      Að nóttu vaðandi í skít og slori,
                      Syngur hann, því minningar eru gleymdar.

                      Svo dagar og döpur sál vaknar,
                      döggin ein veit af því,
                      hvað hann svo sárlega saknað
                      syndinni, að drekka á ný.

                      Svo kemur að leiðarlokum,
                      lífið hverfur flöskuna í.
                      Svo moldinni við yfir hann mokum
                      og munum varla eftir því.

                      En á gröfinni sem geymir hann,
                      gróðursældin er engu minni,
                      en bankastjórans er inni brann,
                      og býr í minning þinni.

                                            Góða nótt.

Húsaleigubætur. Segir ekki alla söguna.

Mikið fjandi er maður vitgrannur, trúir bara öllu, eða þannig.
Ég bý í Búseta raðhúsi og á því rétt á húsaleigubótum, sem
ég reyndar vissi ekkert um fyrsta árið mitt hér,
fór síðan á Húsaleigubætur.
Þær hækkuðu eins og allir vita, brosandi komu þau fram í
blöðum og fréttum til að tilkynna hversu mikið þetta væri.
Grunnurinn átti að hækka upp í 13.500. og svo fleira og fleira,
en ég vitgranna konan hélt að grunnurinn væri það sem maður fengi,
sem sagt aldrei minna en það, Nei ekki aldeilis, allt tekjutengt,
og þar sem ég er aðeins fyrir ofan viðmiðið þá fæ ég skertar bætur.
Mig vantar 120.000. á mánuði til að hafa þessi svokölluðu
vísitölulaun, sem útreiknuð eru að eiga að vera 260.000 pr. mán.
Og þessi grunnhyggna spyr ráðamenn þessa lands hvort þeir
vilji lifa af laununum mínum og sjá hvað langt þau duga þeim?.
É er grútfúl, það stendur ekkert sem þetta fólk segir.
Og ég veit að margur hefur það ver en ég.

Kasko mest, er ekki hissa.

Auðvitað hækkaði mest í lágvörugeiranum, því álögur hafa
verið svo háar í lúxusbúðunum að þeir hafa passað sig á því
að hækka minna, "í bili", en það kemur.
Kaskó hækkaði mest, er ekki hissa, þeir þurfa að nota sér
tækifærið og laga aðeins til hjá sér verðið.
Mikið vildi ég að maður þyrfti aldrei að koma inn í þessar búðir
því ekki er vörugæðunum fyrir að fara, en starfsfólkið bætir það
upp með sinni framkomu.

Hækkaði mest í lágvöruverðsverslunum

Lokksnins samstaða.

Frábært að hjúkrunarfræðingar skulu standa saman,
það segir nokkuð mikið um hvað fólk er búið að fá nóg.

Ekkert hefur komið fram sem bendir til samningsvilja
yfirmanna um að hvika verði frá fyrirhuguðu vaktarfyrirkomulagi.

Það er nú bara verið að fresta lausn mála, sem er nú alveg nauðsynlegt,
til að það skapist vinnuöryggi og góður vinnuandi, öðruvísi er ekki hægt
að vinna vel að sínu starfi.

Mér þætti gaman að heyra hversu margar óformlegar viðræður hafi átt sér stað
síðan 2004, á milli ráðamanna og hjúkrunarfræðinga, sem lúta að breytingum
þessum sem verða víst að fara fram, vegna krafna frá ESS,
þá spyr ég einnig: ,, eru stjórnvöld búin að búa svo í haginn s.b. laun og annað
að hægt sé við að una".
Eru þeir ekki bara að þessu til að spara ríkinu peninga?.
Bullar sú sem kannski ekkert veit, og þó.

Uppsagnirnar standa

Fyrir svefninn.

Þeim stöllum sem samantóku þetta þema þótti undarlegt
að sama sagan væri til á Íslandi og í Japan þar sem höf, 
lönd og menning aðskilja löndin tvö.
Samt deilum við sömu sögunni saman. bara í aðeins breyttri
útgáfu af selshamnum, sem ég ritaði um í gær.

                                Haguromo
                                        Frá Shizuoka

Fiskimaður, Hakuyo, fer að fiska, þar sér hann himneska slæðu,
hagoromo (en það er klæði engils) hanga á furutré á ströndinni,
hann tekur slæðuna og felur hana. Ung stúlka kemur og grátbiður
hann um að fá hana aftur. þegar hann neitar, verður stúlkan veikari,
þar sem slæðan var líf hennar.
Hakuyo vorkennir henni og lætur hana hafa slæðuna aftur,
stúlkan dansar fallegan dans til að biðja fyrir velferð landsins,
og fer aftur til himna.

                                 Frá kyoto

Gömul hjón, án barna, hitta átta engla. þau fela eina af slæðum þeirra,
og ættleiða hana. Stúlkan sem býr til afbragðs sake og færir fjölskyldunni
ríkidæmi, en eldri hjónin skipta um skoðun og reka hana burt úr húsinu.
Hún er útskúfuð eftir að hafa lifað mörg ár á jörðinni, og er ófær um að
komast aftur til himna. Eftir að hafa flakkað frá stað til stað
sest hún að í bænum Nagu.
                                               Góða Nótt.

Saga konu, ein af mörgum.

Það voru að koma jól, konan var búin að baka allt
til jólanna eins og hennar var vani, fyrir 1/12.
Fyrstu helgina í des. var ætíð farið í laufabrauð til
foreldra konunnar í Reykjavík, þangað komu allir
til að hafa gaman, stóð þetta yfir í tvo daga.

Á laugardagsmorgni er leggja átti af stað fór eitthvað í
taugarnar á húsbóndanum, engin vissi út af hverju hann
var í vondu skapi, en er börnin sáu ekki til fékk konan
gimbilshögg í bakið og í öxlina, þetta var alvanalegt.
Konan flýtti sér út í bíl, en ekki þorði hún að opna munninn
alla leiðina.

Desember leið að vanda með ýmsum uppákomum, Konan
reyndi eins og hún gat að hafa allt í sómanum, en það
dugði ekki til.

Aðfangadagur rann upp, húsbóndinn að vanda eitthvað
órólegur, gekk að konunni við matartilbúninginn og gaf
henni jólagjöfina, sem voru nokkur miður skemmtileg högg
hist og her, fór síðan inn í rúm.
konan varð að segja börnunum að hann væri veikur.

konan og börnin borðuðu án hans, tóku upp pakkana,
en konunni leið afar illa, börnin skynjuðu að eitthvað var að,
sem betur fer voru þau ekki há í loftinu þannig að auðvelt var
að koma þeim í rúmið þessum englum sem ekkert illt áttu skilið
frekar en konan.

Þegar börnin voru sofnuð kom hann fram fór bak við sófa og náði í pakka
og rétti konunni og kyssti hana og kjassaði, og hún þorði ekki að sega
eða gera neitt,
tók upp kassann sem í var mokkastell gullhúðað að innan, "fallegt",
en ekki hennar smekkur, kannski að því að ofbeldismaðurinn gaf henni það.
Hann bað um mat, kaffi og kökur, fékk það.

Er upp í rúm var komið endaði kvöldið eins og svo mörg önnur,
með því sem hann vildi, en konan kallaði gjörninginn nauðgun, og ekki var það
í fyrsta eða síðasta sinn sem henni fannst henni vera nauðgað.
Með þessum viðbjóðslega gjörningi, fannst honum örugglega að
hann fengi fyrirgefningu.
þessi maður baðst aldrei fyrirgefningar á einu eða neinu.
                     Góðar stundir.

Hugsa þessir vesalings menn ekki neitt.?

Ég held ekki, það að kveikja í getur orsakað brunasár
sem getur tekið áraraðir að græða og svo dauða, eru
menn að bíða eftir því að einhver deyi af þeirra völdum?,
langar þá til að dúsa í fangelsi nærri allt sitt líf og hafa
þetta á samviskunni?.

Er ekki bara komið bóg núna, það er eiginlega búið að
vera endalaust síðan um áramót.

Þrír teknir vegna sinubruna

Hollvinir, já það er gott mál.

Hollvinasamtökin voru þau bara stofnuð í kringum
þetta eina hús, eða verða þeir hollvinir þess sem þeir
ákveða hverju sinni að þörf sé á.?

Þar sem ég er algjörlega með því að vernda gömlu húsin
og gamla bæinn okkar, hugnast mér afar vel samtök sem
vilja vinna vel að verndum húsa og svæða í landinu.

þess vegna spyr ég; hvað er að því að Novator kaupi
þessa eign?, þeir ætla að gera húsið upp í upprunalegri mynd
og að sjálfsögðu á að setja í kaupsamning skilyrði þar að lútandi.
Novator hefur efni á að gera þetta og munu gera þetta með sóma.
                                                    Góðar stundir.

Hollvinir funda um Hallargarð

Fyrir svefninn.

                       Þjóðsögur

Alstaðar í heiminum eru til margar gerðir af
einni sögu sem margir Íslendingar þekkja mjög vel,
Selshamurinn. En hérna koma tvær þeirra sú fyrri
sem allir þekkja Selshamurinn og sú seinni frá Japan,
Himneska slæðan, eða Haguromo.

                       Selshamurinn

Einu sinni var maður nokkur austur í Mýrdal, sem gakk
hjá klettum við sjó fram að morgni dags fyrir fótaferð;
Heyrði hann glaum og danslæti inn í hellinn,
en sá mjög marga selshami fyrir utan. Hann tók einn
selshaminn með sér, bar hann heim og læsti hann niður
í kistu. Um daginn nokkru seinna kom hann aftur að
hellisdyrunum; sat þar þá ungleg kona og lagleg;
var hún alsber og grét mjög.
þetta var selurinn sem átti haminn, er maðurinn tók.
maðurinn lét konuna fá föt, huggaði hana og tók hana 
heim með sér. var hún honum fylgisöm, en felldi skap
sitt miður við aðra. Oft sat hún og horfði út á sjóinn.
Eftir nokkurn tíma fékk maðurinn hennar, og fór vel á
með þeim og varð barna auðið. Haminn geymdi bóndi
alltaf læstan niður í kistu og hafði lykilinn á sér,
hvert sem hann fór. Eftir mörg ár reri hann eitt sinn
og gleymdi lyklinum heima undir koddabrún sinni.

Aðrir segja að bóndi hafi farið með heimamönnum sínum
til jólatíða, en kona hans hafi verið lasin og ekki getað farið
með honum; hafi honum gleymst að taka lykilinn úr vasanum
á hversdagsfötunum sínum þegar hann hafði fataskipti;
en þegar hann kom heim aftur, var kistan opin og konan horfin.
hafði hún tekið lykilinn og forvitnast í kistuna og fundið haminn;
gat hún þá ekki staðist freistinguna, kvaddi börn sín, fór í
haminn og steyptist í sjóinn. Áður en konan steypti sér í sjóinn,
er sagt hún hafi þetta fyrir munni sér.
  " mér er um og ó,
    ég á sjö börn í sjó
    og sjö börn í landi."
Sagt er að manninum fjéllist mjög um þetta.

þegar maðurinn réri til fiskjar,
var selur oft að sveima í kringum skip hans,
og var eins og tár rynnu af augum hans.
Mjög var hann aflasæll upp frá þessu, og ýmis höpp
báru upp á fjörur hans. Oft sáu menn það, að þegar
börn þeirra hjóna gengu með sjávarströndinni synti
þar selur fyrir framan í sjónum, jafnframt sem þau 
gengu á landi aða í fjörunni, og kastaði upp til þeirra
marglitum fiskum og fallegum skeljum.
En aldrei kom móðir þeirra á land aftur.

Seinni sagan kemur á morgun.         Góða nótt

Saga galdra.

Upptök galdra má rekja til átaka á milli kaþólskra og mótmælenda,
sem náðu hámarki í 30 ára stríðinu.
mikil samfélagsólga ýtti undir galdratrú sem endaði í trúarofstæki.
Galdur var til vitnis um villutrú og við henni lá dauðadómur.
Nornir voru sagðar handbendi djöfulsins,
og var talið að þær væru stöðugt í ástarleikjum með kölska.
Fólk trúði því að nornir gætu flogið um á kústum, og rætt var um
það í fullri alvöru. því var haldið fram að nornir myrtu nýfædd börn,
vegna þess að konur voru oft ljósmæður og var þeim kennt um ef
börn létust. það voru líka galdrar ef lækning heppnaðist ekki
og skilin milli lækninga og galdurs voru oft óljós

                       Galdrar á Íslandi.

Galdrafárið á Íslandi leiddi af : ,,hinum hörðuvítiskenningum"
sem komu frá Evrópu.
Varnagaldur (hvítigaldur) var tíður og trúðu menn almennt á hann.
Fól sá galdur í sér vísi til lækninga, og átti að bægja illu frá mönnum
og lækna menn af meinsemdum.
Trúin á svartagaldur reis hæst á 17.öld, en þótti hann samt hinn
versti glæpur bæði í kaþólskri og lútheskri trú.
Svarti galdur var notaður til að gera fólki mein með hjálp frá djöflinum.
margir leituðu liðsinnis töframanna í veikindum
eða notuðu töfra til að komast yfir kvenfólk.
Einnig stunduðu menn kukl, særingar og rúnaristur. þungar refsingar
voru í lögum landsins og ofsóknir á galdramenn hófust á 17. öld.
helstu menn Íslands Þ.á. m. lögmennirnir Magnús Björnsson og
Þorleifur kortsson stóðu fyrir ofsóknunum og hófust þá galdrabrennur.
Fyrsta galdrabrennan var í Vaðlaþingi í Svarfaðardal árið 1625.
maðurinn sem var borin á bál hét Jón Rögnvaldsson og átti hann að
hafa vakið upp draug til þess að vinna öðrum manni
( Sigurði á Urðum) mein.
Tíðkuðust galdrabrennur hér á landi allt til ársins 1685.
Á því tímabili (1625-1685) voru 25 menn teknir fyrir fjölkyngi
og þar af aðeins tvær konur.

Höfundar þessarar samantektar eru nemendur á Laugum í Reykjadal,
þær Sigrún Lea og Guðrún Emilía og Kristín og Unnur.
Fleira frá þeirra ranni mun fylgja síðar.

                                             Góðar stundir.

 

Láta nú ekki smákulda aftra sér.

það hefur löngum þótt sport að synda í sjó,
og allar götur verið stundað á Ísafirði.
Hér áður og fyrr, er eigi var búið að landfylla allt það svæði,
sem nú er búið að byggja á, var auðvelt að fara niður í fjöru
og leika sér á góðvirðisdögum, og var það óspart gert.

Veðrið verður vonandi gott hjá okkur öllum í sumar, vegna þess
að veturinn er búin að vera svolítið harður, sér í lagi fyrir vestan
og sunnan.
                            Góðar stundir.

Fögnuðu sumri með sjósundi

Hvað með eldvarnirnar.?

þetta er afar ljót að heyra, gamla og veika fólkið
okkar má ekki við svona áföllum.
Hvernig er eldvörnum háttað á þessum stað?,
Það væri fróðlegt að fá svar við því.

Er ekki starfsfólk og vaktir á þessum heimilum, sem
gætu fengið viðvörun í gegnum kerfi, bara eins og
er svo víða, meira að segja í heimahúsum.

Fólkið okkar þarf að getað lifað í öryggi.
                 Guð blessi þetta fólk.

8 fluttir á slysadeild

Fyrir svefninn.

Einu sinni var lík grafið á prestsetri nokkru, og tóku vinnumenn
prests gröfina. Hjá prestinum var vinnukona ein ung og órög.
Hún kom út í kirkjugarð, þegar langt var komið að taka gröfina.
En í því að hún kemur til grafarmanna, tóku þeir mannsbein eitt:
það var lærleggur ákaflega stór.
Stúlkan kemur auga á legginn og handleikur hann og segir síðan:
,, Gaman hefði verið að kyssa þennan í lífinu."
Að því búnu leggur hún niður legginn og gengur burt.
Nú líður dagur að kvöldi, til þess er almyrkt er orðið og ljós voru
kveikt. þá saknar prestur bókar nokkurrar,
er hann hafði gleymt úti á altari um daginn.
Hann biður nú stúlku þessa hina sömu að sækja fyrir sig bókina,
því að hún var kunnug af því, að vera með öllu ómyrkfælin.
Stúlkan tekur vel undir það, gengur út í kirkjuna, tekur bókina
á altarinu og gengur fram  að kirkjudyrunum, sér hún hvar situr
ógurlega stór karlmaður með mikið skegg í krókbekknum að
norðanverðu. Sá yrðir á hana og kveður vísu þessa:

                     Horfin er fagur farfi,
                     forvitin, sjáðu litinn,
                     drengur í dauða genginn,
                     drós, skoða hvarminn ljósa.
                     Hildarplögg voru höggvin,
                     þá háða og valþing áður;
                     kám er á kampi vorum,
                     kysstu, mær, ef þig lystir.

Stúlkan lét sér ekki bilt við verða, gengur að honum
og kyssir hann.
Hún fór svo inn með bókina og bar ekki á neinu. Önnur sögn er það
að stúlkan hafi ekki átt að þora að kyssa manninn, er hann skoraði á hana,
heldur hafi komið á hana dauðans ofboð og hlaupið út úr kirkjunni,
orðið æðisgengin og aldrei komið til sjálfra sín, meðan hún lifði.
En öllum ber saman um það, að þetta hafi átt að vera lærleggur
einhvers stórvaxins fornmanns, er kom úr gröfinni,
er hún sá í krókbekknum og kvað vísuna.

Úr draugasögum jóns Árnasonar.
                                                            Góða nótt.

Hann berst fyrir okkur.

Það er svo einkennilegt að fólk sem er búið að lepja
dauðan úr skel í áraraðir, sem lætur bjóða sér hvað sem er,
og þakkar bara fyrir sig, síðan er það alveg hissa á því að
það ná ekki endar saman er upp er staðið.
Af hverju er það?, jú að því að það sagði já takk, en ekki nei takk.

Í dag hefðu allir átt að fylkjast um Sturla, og ganga með honum
til að mótmæla öllum þeim mannréttindabrotum,
sem menn á hinu háa Alþingi Íslendinga hafa framið gagnvart
þegnum landsins, því brotin eru mörg og ólýðandi.

kannski var ekki nægilegur tími til að ná fólki saman,
en 1949 tók það bara 3 tíma að boða til fundar, með fregnmiðum,
sem þá voru notaðir til margskonar boða.

Mundi ég svo gjarnan vilja að fólk tæki sig saman og léti í ljós óánægju
sína á ástandi þjóðarinnar.
                                              Góðar stundir.

Sturla: Ég berst fyrir ykkur

Tvær myndir á vegg.

       Hann stendur og starir á mynd af ungum dreng.
       Úr augum drengsins má lesa sorg,
       falda á bak við vonir og glæsta drauma.
       Augu er horfa til stjarnanna,
       augu sem endurspegla sál,
       sál er flýgur hraðar og bjartar en sólin.
       Andlit augna hans gneistar af hugrekki, orku og sakleysi.
       Lífið er hann og hann er lífið.

       Þar er einnig önnur mynd,
       mynd af manni hörkunnar og grimmdarinnar.
       Augun eru köld, dimm og tortryggin,
       þau endurvarpa ótta í hjörtu þeirra sem í þau líta.
       Hann ljómar af dulúð, krafti og deyjandi draumum.
       Hann er dauðinn og dauðinn er hann.

       Maðurinn starir á þessar tvær myndir og hugsar:
       ,, Svo ólíkar og samt svo líkar.
       Ég er þeir báðir og samt er ég hvorugur.
       Þeir voru ég og ég var þeir, en nú er ég annar.
       Ég er þriðja myndin, ég er ný kynslóð af mér."
       Hann glottir hæðinn á svip, gengur út á svalirnar,
       lætur myrkrið umvefja sig, - og horfir til stjarnanna.

                              Arnoddur Magnús Valdimarsson.