Fyrir svefninn.

                     Hafið.

               Hafið er blátt
               um hljóðar nætur.
               Djúpið blundar
               við bergsins rætur.
               Kyrrt sem örlög,
               en aldrei breytast.
               Blátt sem augun,
               er ann ég heitast.

              Það er svo margt,
              sem marinn dylur.
              Hver vík er breið,
              sem vini skilur.
              Köld er hjartanu
              heimaströndin,
              sem annarsstaðar
              á óskalöndin.--

              Hafið er blátt
              um hljóðar nætur.
              --Í lágnættiskyrrðinni
              ljósið grætur--
              En allri gæfu
              þeir aldrei týna,
              sem gefa djúpunum
              drauma sína.

Þetta yndislega fallega ljóð er eftir
                     Magnús Ásgeirsson.

                                  Góða nótt
             

Alveg er maður kjaftstopp.

Hver fjandinn er að þessu dómskerfi?
Hvaða rök eru fyrir þessum væga dómi? þætti gaman að heyra þau.
Þessi maður sem engin virðist mega vita hver er, en allir landsmenn
vita samt hver er, dæmdur í 4 ára fangelsi, eftir að vera búin að
eyðileggja með kynferðislegu og andlegu ofbeldi líf 7 stúlkna.

Lögum samkvæmt er hægt að dæma menn í allt að 16 ára fangelsi
fyrir svona glæp, en dómurum þessa lands hlýtur að finnast
glæpir þessa manns léttvægir finnst þeir dæma manninn bara í
fangelsi í fjögur ár.

Miskabætur, það getur verið að einhverjum finnist þær nægar,
en ekki mér.

Ég spyr enn og aftur af hverju má ekki birta mynd og nafn mannsins
í öllum blöðum þessa lands.

Það skal engin halda að þessi maður láti af sinni iðju,
barnaníðingar hætta aldrei ófreskju hvatir þeirra eru of sterkar.
Siðleysi er ólæknandi.

4 ára fangelsi fyrir kynferðisbrot

Örugglefa ekki á lúxus klósetti.

 Örugglega ekki við svona klósett.
 Eða hvað?

Maður hefur verið dæmdur til sex mánaða skilorðsbundinnar fangelsisvistar,
í Kansas í Bandaríkjunum fyrir að koma ekki fatlaðri unnustu sinni til aðstoðar.
Líkami konunnar gréri fastur við klósettsetu á heimili þeirra í febrúar á þessu ári. 

Æ.Æ. Konan bað honum vægðar, svo dómurinn  var mildaður, hún taldi hann
ekki bera ábyrgð á ástandi sínu.

Aumingja maðurinn bar enga ábyrgð,
hann hringdi nú samt ræfillinn er hún hafði ekki viljað koma út úr baðherberginu
í tvö ár, af hverju var hann ekki búin að hringja fyrr?
kom þetta ástand hennar honum vel á einhvern hátt?
Maður hugsar nú ýmislegt.

McFarren var einnig fundinn sekur um ósæmilegt afhæfi gagnvart unglingi í mars
á þessu ári.

Á þessi maður þá ekki að vera innilokaður?
Hann hlýtur að vera geðveikur og algjörlega siðlaus.

Vanrækti konuna á klósettinu

Fyrir svefninn.

Það sem gerðist hjá mér í dag var svolítið skrítið,
en alveg bráðnauðsynlegt. var að glugga og hitti á
smá grein sem hitti beint í mark með það að nú yrði
ég að fara að gera eitthvað í mínum málum.
Síðan áðan las ég blogg hjá vinu minni henni Heidi Strand
um að talað væri um að fólk færi að borga fituskatt,
hitti svo sannarlega í mark, "FITUSKATT"  Halló!!

Hver vill vera svo feitur að hann þurfi að borga fituskatt?
Hver vill missa heilsuna vegna ofáts?
Hver vill láta benda, og tala um fituna á manni?
Hver vill ætíð vera í vandræðum að fá flott föt?

Endalaust gæti ég haldið áfram, en læt staðar numið að sinni,
en meira mun fylgja í kjölfarið, Heidi á heiðurinn af þessu.
Takk fyrir mig Heidi verð eigi í felum lengur.

Smá frá henni Ósk til að lífga upp pistil minn.

           Eitt sinn las ég í dagblaði þá niðurstöðu
           úr könnun um kynlíf kvenna að þær yrðu
           þurftarfrekari með aldrinum.

               Í fjölmiðla skrumi og skvaldri
               er skrafað um ástir og fleira
               og bent á með batnandi aldri
               biðjum við sífellt um meira.

               Þær lífrænu leikandi konur
               er líða hér yfir sviðið,
               og heimta að hraustur sonur
               af hetjuskap geti ........aflað matarpeninga
               með góðu móti

                                          Góða nótt

Gullmolarnir í lífi mínu.

Í morgun las ég sögu hjá henni Lindu Linnet sem fékk mig til
að rifja upp ýmislegt, sem gefur lífi mínu lit alla daga.
Til dæmis er ég sit hér við mitt rándýra skrifborð er á því
kassi nokkur sem Milla mín handgerði á honum eru myndir af
Ljósálfinum mínum henni Viktoríu Ósk, í honum eru afmæliskort
sem ég hef fengið og eru mér kær, nú svo er leirkrús sem
tvíburarnir mínir gerðu og gáfu okkur afa, í krúsinni eru pennar
og ýmislegt dót, nokkrar bækur myndir af þeim sem ég elska
sem hanga í ramma sem er eins og órói, þar hangir einnig mynd
og bréf frá henni Róslín minni, í glugganum er járndós með englamyndum
þar í geymi ég líka lítil afmæliskort, skoðum við þau stundum saman við
litla ljósið og ég. Áveggnum fyrir ofan mig hangir olíumálverk að bátnum
sem pabbi hans Gísla átti, það er málað af Villa Valla Rakara, tónlistarmanni
og listmálara á Ísafirði, skápur með bókum á bak við mig.

Á ísskápnum hanga myndir af þeim sem eru mér kærir á vegg er pappaspjald
sem er fyrsta myndin sem litla ljósið gerði á því eru límd laufblöð og svona út
um allt eru myndir og rammar sem þau hafa gefið ömmu sinni, allir þessir munir
eru mér meira virði en dýru fínu hlutirnir sem ég á.

Í fyrra voru þau hérna bróðir minn og mágkona þau búa á Litlu Borg í
Húnavatnssýslu. Nonni bróðir braut vasa fyrir mér sem var úti í glugga, bara
rak sig í hann, þetta var sía vasi sem Engillinn minn hafði gefið mér, ég sagði
því í fjandanum gastu ekki frekar brotið vasann við hliðina á, kristalinn sagði þá
Svava mín, já fjandans kristalinn er nú sama um hann, þetta þótti skrítið.

Svona er þetta bara ég elska þessa litlu gullmola sem gefa allavega mér
líf og gleði alla daga. Einnig elska ég allt þetta gamla sem ég á því það
kemur frá ömmu og afa að mestu leiti.
Sumum finnst þetta óttalegt drasl en ekki mér.
Knús til ykkar allra
Milla.

Allt samráðsferli er meingallað, í landi voru.

Á nú bara ekki til eitt einasta orð, ætla samt að ropa einhverju
út úr mér um þetta mál.
Árið ca. 1967 fór ég mína fyrstu ferð upp með jökulsánni vestan
megin, einungis var jeppafært þá og afar seinfært, í gegnum
það svæði sem nú er kallaður þjóðgarður fórum við á
Landrofver. þessi leið er stórkostleg eins og allt þetta svæði.

Er nokkur furða að maður sé yfir sig hneykslaður á því árið
2008 sé ekki búið að koma sér saman um hvar vegurinn eigi
að koma, er ekki möguleiki að leggja þennan veg þannig að
allir geti verið sáttir.
Ég tel sjálf að það megi alls ekki raska fegurð þjóðgarðsins
með malbiki sem má aka á 90 km. hraða eftir.

En þetta er allt svona fyrir norðaustur landi, háborin skömm
að ennþá skuli ekki vera búið að leggja endanlegan veg
yfir Öxarfjarðarheiði, annað hvort hefur maður þurft að aka
moldarveginn sem er í boði yfir hana eða fara sléttuna sem
kölluð er, drottinn minn sæll og góður, ekki hefur það verið
vegur að mínu áliti, ja nema til að dóla og njóta.

Held að samráðsferlið ætti að komast á hið bráðasta til að
ljúka þessum framkvæmdum öllum sem komin eru á borðið.

Segir samráðsferli meingallað

Fyrir svefninn.

Það eru nú allir sammála því eð veðrið á landinu er búið
að vera vægast sagt óvenjulegt, í sumar.
Hér sit ég að kvöldi dags og það er blankalogn og hitinn
er 22 stig á mælirinn hjá okkur, í skugga.

En hugsið ykkur, þið sem eruð nú eldri en tvævetur hvernig
það var hér áður og fyrr er matarbúrin hjá okkur og okkur
eldri konum voru full af mat, tunnur fullar að súrmat,
og út úr kistunum flóði nýmetið.

Var nefnilega að lesa grein þar sem innanhúsarkitekt talar
um að matarbúr væru liðin tíð, það er rétt hjá konunni,
nema á afskektum bæjum þar sem snjór
og ófærð tefur kaupstaðarferðir hjá fólki, en held að það sé
nú ekki aðallega það, því ófærð er nú afar sjaldgæf núorðið,
Allt er rutt nema um iðulausa stórhríð sé að ræða.

Nei það er það að fólk vill eiga nógan mat bæði til bæja og sveita.
Til hvers spyr Borgarfólkið?
Hvað haldið þið sem undrið ykkur á þessu rausi í mér, hvað þið sparið
ykkur mikinn tíma með því að fara bara í búð einu sinni í viku, þann tíma
er til dæmis hægt að nota með börnunum, eða í eitthvað annað sem til
fellur.

                    Mánasigling.

           Mjöllin um miðnættið tindrar
           og máninn er kominn hátt.
           Á silfurfleyginn sinn
           hann siglir í vestur átt.

           Á lognöldum ljósrar nætur
           hann líður um höfin sín,
           uns loksins hann berst út í blámann
           og bliknar, er morgunn skín.

           Og morgundraumarnir mínir
           með honum taka far.
           þeir sigla á silfurfleygi,
           er sekkur í dagsins mar.

Gullfallegt er þetta ljóð, eftir hann Magnús Ásgeirsson.

Eru engin takmörk fyrir hrokanum?

Ég er nú kannski svo grunnhyggin, að vita ekki, að Borgarstjóri
getur bara hagað sér að vild, en ég taldi þó víst að ef einhverjum
væri vikið frá störfum þá ætti varamaður að taka við.
Hefur það ekki verið gangur mála, svona yfirleitt?

Reyndar er maður svo undrandi dag eftir dag,
já hvernig er hægt að láta þessa vitleysu viðgangast.
Ólafur F. Magnússon tjáði Ólöfu Guðnýu Valdimarsdóttur að hún
nyti ekki lengur stuðnings hans sem fulltrúi F-lista og óháðra í
skipulagsráði og jafnframt að hann ætlaði að skipa
Magnús Skúlason í hennar stað á næsta fundi borgarráðs.

Ólöf Guðný hélt áfram í skipulagsráði eftir að hún lét af störfum
aðstoðarmanns með vilja og stuðningi borgarstjóra og annarra
borgarfulltrúa. Hvernig var þetta eiginlega, vildi  hann ekki hafa
hana sem aðstoðarmann, eða var hún búin að fá nóg?

Allavega er þetta afar skrítið allt saman,
þessi maður hagar sér eins og einræðisherra og er bara látin
komast upp með það.
Hvers vegna er hann látinn vaða uppi þó að hann sé borgarstjóri?
Er fólk ekkert orðið þreytt á því að láta skipa sér út og suður,
og ekki eru ástæðurnar rökstuddar á neinn handa máta.

 

Borgarstjóri skiptir um varaformann skipulagsráðs

Ergjustuð og munnræpa.

Stundum: , sjaldan, afar sjaldan" er ég barasta örg, já það er von
að einhver spyrji, af hverju? þeir sem spyrja hafa ekkert að hugsa
um nema sjálfan sig og fara létt með það,
þeir eru ekki blankir, lasnir,verkjaðir, niðurlægðir bæði af þeim sem
síst skyldi og öðrum þeim sem er alveg sama um okkur peðin.
þeir eru ekki vondir við sjálfan sig, borða ekki of mikið, þrasa ekki
við neinn, þola sólina og hitan með stæl og eru aldrei ósanngjarnir.

þetta allt á við mig á mínum ergju stundum, en eins og ég sagði
áðan þá er það afar sjaldan, svo sjaldan að það tekur því varla að
minnast á það, að ég held, hef nú ekki spurt engilinn hvað er satt
í þessu hjá mér, "Mun kannski ekki þola svarið",
en þar sem þið eruð nú þarna til þess að hlusta á
ergjuna í mér, það er ef þið nennið, þá eys ég þessu yfir ykkur og
sko mér er strax farið að lýða betur.

Hef nú kannski ekki yfir miklu að kvarta, á meðan ég eys úr mér
er engillinn búin að þvo allan þvottinn sem kom um helgina sem
er nú ekkert smá er maður fær fullt hús af ljósum, sko nú er ég
búin að taka gleði mína aftur bara við að minnast á fólkið mitt
sem var hér um helgina, því hvað á maður dýrmætara en fólkið sitt.
þó sumir kunni nú ekki að meta það.
Það er seinni tíma saga.

Takk kæru bloggvinir og aðrir þeir sem hér inn líta, fyrir að hlusta
á ergjuna í mér, en munnræpan kom mér í gott skap.
Knús kveðjur til ykkar allra.
Milla.guys.

Morgunræpa um tillitsleysi og dónaskap.

Tillitsleysið í umferðinni er alltaf að sannast betur og betur,
hjóla fólk er bara ekki inn í myndinni hjá mörgum bílstjórum.
Ég hef margoft horft upp á svona uppákomur sem lýsir í frétt
þessari þó eigi hafi slys hlotist af að mér ásjáandi.

Ég ferðast mikið hér á milli Akureyrar og Húsavíkur og einnig
til Reykjavíkur, það eru margir sem kunna að taka tillit, en
flestir halda að vegir landsins séu bara til fyrir þá og ef maður
vogar sér að segja eitthvað við þessa menn til dæmis í næstu
vegasjoppu, þá fær maður bara fokk-merki eða skítkast sem eigi
er hafandi eftir hér.

Enn um þverbak keyrir þó er til Reykjavíkur kemur, þar finnast
allar gerðir af ökulagi allt frá öldungum sem aka á 30 km. og
þessar elskur, skilja ekkert þetta flaut sem á þeim dynur, og upp í
töffarana sem senda manni fokk merkið ef maður vogar sér að vera
fyrir þeim, að þeirra mati.

Ég gæti farið að telja upp, reykingarnar, símanotkunina, börnin laus,
en held að ég sé búin að gera það áður, svo hefur það enga þýðingu.
Umferðarmenning eða tillitsemi er ekki til á Íslandi.
               Farið varlega í umferðinni

Keyrði út af til að forðast árekstur