Eru þetta Harlem aðstæður.?

Ekki vissi ég að þetta væri svona slæmt,
Þetta er nú bara hreinlega til skammar, það er engin
að segja að húsnæði þurfi að vera nýbyggð, en þau
þurfa að vera örugg og heilsusamleg börnum sem
starfsfólki.
Hvernig dettur þeim í hug þessum sem öllu ráða að
bjóða upp á eitthvað sem er ekki til, en það er eftir öllu öðru
þegar verið er að bræða fólk.
talað er um áætlun sem á að eiga sér stað á næstu árum,
en á meðan mega börnin vera í húsnæði sem engum er bjóðandi.
Ekki mundi ég láta bjóða mínum börnum upp á slíkt.
Bætið úr þessu strax.

Mjög bágborin aðstaða barna

Ekkert meira um það.

Maður fellur 3 metra niður á steingólf, úr stiga,
missti fótfestuna, en er ekki meira um það að segja?,
slasaðist ekki maðurinn,
eða tekur það því ekki að greina frá því.
Hefði verið skemmtilegra.

Uss maður er orðin svo vanur því að það sé brotist
inn í bíla.
Er það eitthvað fréttnæmt.?

Endalaust virðast menn aka undir áhrifum áfengis,
eða annarra efna, fólk lærir ekki fyrr heldur en það
verða sett lög um fangelsisvistun fyrir svona
afbrotamenn.

Maður féll 3 metra niður á steingólf

Fyrir svefninn.

Það er svo merkilegt með þennan langalangafa sem
ég átti, fagur var hann á að líta og peninga virtist hann eiga
giftist langlangömmu Guðrúnu Ágústínu Sigurðardóttur og
fékk eftirnafnið Wedhólm. hún átti heima bara örstutt frá honum
svo ætíð gat hann fylgst með henni, Hún var talin fönguleg,
enda 27 árum yngri en hann hún var fædd 16/8 1838, en hann
1/7 1811. þess vegna segi ég það eftir hverju voru þau að sækjast?,
hann í lambakjötið, en hún í gott viðurværi.
Guðrún Ágústína var dóttir Abígael Þórðardóttur ljósmóður.
Hún var í manntalinu sem tekið var 1860 talin fráskilin og var
eini íbúinn á Ísafirði sem taldist til þeirra hjúskaparstéttar.
Faðir Guðrúnar Ágústínu var sr. Sigurður Tómasson,
sem var prestur í Grímsey á árunum 1849=1867
en hafði verið aðstoðarprestur föður síns Sr Tómasar Sigurðssonar,
í Holti í Önundarfirði, og þar fæddist langlangamma mín.

Þau gömlu eignuðust einn son langafa sem nefndur var
Viggó Emil Wedhólm hann giftist langömmu
Friðrikku Maríu Haraldsdóttur  Börn þeirra voru,
 Amma mín Guðrún Ágústina
                  Magnús Guðjón
                  Sigurður
                  Sigríður
                  Andrea Soffía.
Amma mín og afi Guðrún Ágústína og Þorgils J. Ingvarsson
eignuðust þrjú börn, Viggó Emil, Halldóru og Ingvar.

Halldóra er móðir mín  Viggó Emil fórst með Heklunni RE-88
1941. er ég fæðist 1942. er ég skýrð í höfuðið á ömmunum mínum,
báðar hétu þær Guðrúnar og Emilía í höfuðið á Viggó Emil frænda mínum.

Svo kem ég að þessu með ættarnafnið Wedhólm, eins og svo mörg önnur.
Þetta er sú mesta fyrra sem ég veit um, tekur sér nafnið Wedhólm
að því að hann vann ved Holmen í kóngsins Köpenhavn. Og svo á
þetta að vera eitthvað fínnt.
Fyrirgefið kæru ættingjar, bara ekki minn smekkur.
                              Góða nótt.

Gætum kannski; eða kunnum við allt?

Sumum finnst gaman að láta elta sig út í náttúruna,
     Og svo! og svo! og svo gýs kverin.

Það er nátúrlega ekkert meira æsandi en að fylgjast
með bylgjunum sem myndast áður en gosið kemur,
Hafið þið ekki verið við Geysi er hann er alveg að koma?
Það hef ég, ótrúlega tilkomumikið.

Ástarleikurinn barst út á bílastæði

það er svo gaman að leika saman.

Vorið hefur ætíð haft þessi áhrif á fólk, skella sér
í sund á gleðistund, jafnast ekkert á við það.
En stundum er fólk að gera þetta í skemmdarhug
og sóðaskap, en oftast bara til að hafa gaman.

þegar ég fór í skólaferðalag er skyldunámi lauk,
það var upp úr öðrum bekk, sem er 10 b. í dag.
þá stálust strákarnir í sund, en við stelpurnar vorum svo
mikkir aular að við þorðum ekki.
En ætlaði bara að koma því áleiðis að allar götur hefur
þetta tíðkast, og allar sundlaugarnar sem eru út um allt land,
þessar gömlu góðu sem ekkert eftirlit er með,
ætíð er farið í þær, engum til skaða.

En auðvitað veit ég að þetta gengur ekki í sundlaugum
nú til dags, hreinlætið þarf að vera svo mikið.

Skelltu sér í nætursund

Fyrir svefninn.

Við gamla settið erum komin heim eftir afar skemmtilegan,
og átmikinn dag, ætla aðeins að láta líða úr mér við tölvuna
áður en ég fer í rúmið.

Ætla að segja frá heimili því sem flestir ferðamenn gistu
er til Ísafjarðar komu á nefndum árum og mun hafa verið
í litríkara lagi, eftir samtímalýsingum að dæma.
þetta var hús Jóns Wedhólms veitingamanns,  fyrsta
veitinga og gistihúsið á Ísafirði.
Wedhólm var 51 árs er hér var komið sögu, fæddur í Ávík
í Trékyllisvík á ströndum norður árið 1809.
Hann kallaði sig ýmist Jón eða Jóhann og þóttist hreint ekki
viss um, hvort væri sitt rétta nafn, en Jóhann var hann kallaður
1860 er manntalið var tekið um haustið.
Síðari ár ævi sinnar gekk hann þó undir Jónsnafninu.
Skýrði hann þetta þannig að hann hefði verið tvíburi, og annar
hefði verið skýrður Jón en hinn Jóhann, annar dó í vöggu og
hefðu foreldrarnir ekki verið vissir um hvor hefði dáið,
en nafna ruglingurinn var frekar talin sprottin af gamansemi Jóns.
það var nú fleira en skírnarnafnið sem var skrýtið í heiti
þessa sérkennilega manns.
Ungur af árum hleypti hann heimdraganum og hélt til Danmerkur.
þar vann hann um nokkurt skeið við skipasmíðastöð ved Holmen
var svo nafnið Wedholm dregið.
Þar giftist hann fyrri konu sinni Karen Kristínu.
Þau fluttust til ÍSLANDS og settust að á Ísafirði það mun hafa verið
á árunum 1850=1855. þá mun Wedhólm hafa stofnað til veitingareksturs
og er ekki að efa, að gistihúsið hefur bætt úr brýnni þörf á samkomustað
og gistingu fyrir aðkomufólk sem var margt á Ísafirði er kauptíð stóð sem hæst
og mestar annir voru við fiskþurrkun.
Virtist Wedhólm hafa komist vel af. C. W. Shepherd lýsir komu sinni
til bæjarins með þessum orðum.
Er þeir fundu gistihúsið, var yfir dyrum skip í sjávarháska, yfir því gnæfði klettur
og á honum stóð viti, undir skipinu stóð Wedhólm.
þeir fengu mat og hressingu áður en gengið var til nátta, morguninn eftir var þegar margt um manninn hjá Wedhólm, fóru þeir um kvöldið út að ganga er heim komu var búið að breyta
húsinu í dansstað húsið var allt í uppnámi og voru kona og dóttir hans að skemmta nokkrum mönnum. skömmu síðar skildu þau Wedhólm og kona hans snéri hún til Danmerkur aftur tók með sér sín börn. Wedhólm var einnig hafsögumaður á Ísafirði, en óvandaður mjög, talið vegna drykkju.
Svo kvartað var undan honum stórum.
Haldi svo ekki að karlinn hafi ekki gifst Guðrúnu Ágústínu Sigurðardóttur og vitið þið hvað
þau eru langlangafi og amma mín, geðslegt að hafa átt svona skrýtinn langlangafa,
en þeir voru víst margir svona á árum áður, og eru enn.
                                            Góða nótt
Tekið úr vestfirskum ættum.

Sunnudagsmorgun.

Vaknaði kl.6. í morgun eins og venjulega, fékk mér
morgunmat og naut þess að horfa á hinn fagra Skjálfanda
og fjallana handan flóans, 
ægifagur fjallgarður sem heimamenn kalla Kinnafjöll einu nafni,
en þau heita að sjálfsögðu ekki öll kinnafjöll, heldur,
Yst við sjóndeildarhringinn sjáum við Hágöng, síðan Hágöng syðri.
Aftan við Hágangana eru Viknafjöll, síðan Skessufjall og
Skálarvíkurhnjúkur, fyrir neðan þessi tvö síðarnefndu eru
Náttfararvíkur, og nefnast þær Rauðavik, Skálavík,Naustavík
og Hellisvík. Mikið lengra af þessum fagra fjallgarði
sé ég ekki frá eldhúsglugganum mínum.
En á korti eru Kinnafjöllin merkt og byrja er maður beygir
inn í köldukinnina frá Ljósavatnsskarði, og harla ólíklegt
er að þau heiti því nafni alla leið út að Víkurhöfða,
en ef einhver veit betur þá endilega látið mig vita.

Jæja nú fór ég aðeins út fyrir efnið sem var til umræðu,
sunnudagsmorguninn, það er sem sagt yndislegt vorveður
með sól í heiði, ég sit hér við áhugamál mitt meðan Gísli er að taka
bílinn í gegn, búin að tjöruþvo, er að sápuþvo, síðan verður spúlað,
þurrkað og bónað.

Um hádegið fara allir fram í Lauga systur ætla að elda saman
Hátíðarmat til heiðurs því að Hróbjartur minn, hennar Írisar,
er hjá mömmu sinni þessa helgi og varð hann 15 ára 14/4.
Allir ætla í sund að Laugum á meðan systur malla ofan í okkur
lambalæri að þeirra sið.
Svo ef einhver var að leggja til að ég mundi slappa af í dag,
þá nei ég ætla að hafa rosalega gaman.
Læt ykkur fylgjast með í kvöld.
                     Eigið góðan dag.
                        Milla.

Ógæfubraut fyrir alla í borgarstjórn.

Er hann þá að meina að borgarstjórn geti núna,
í þessu máli sest niður og komið sér saman um
farsælt útgengi, svo allir megi vel við una.
Tel Björn Bjarnason ver bjartsýnan mann, að telja
það möguleika, eftir allt sem er búið að ganga á.

Björn segir 100. daga þagnarskoðun borgarstjórnar
undir stjórn Dags ekki hafa leitt til neinna niðurstöðu.

Hann telur ekki þögn af hinu góða er verið er að kanna
hvað best er í stöðunni.
það er svolítið skondið, með tilliti til þess að ríkisstjórnin
undir stjórnar Geirs H. er nú í þögninni að kanna aðgerðir
til handa þegnum þessa lands, vegna hrikalegra stöðu
efnahagsmála í heimsbyggðinni.
Ekkert af þessu er stjórnleysi og óráðsíu að kenna.

Með fullri virðingu fyrir öllu þessu mæta fólki í borgarstjórn
tel ég að aldrei verði hægt að vera sammála um nokkurt mál,
eins og samskiptin eru í dag.

Haldið áfram á ógæfubraut

Fyrir svefninn.

Heili, hjarta og kynfæri munu vera talin einhver
helstu líffæri mannins.
Einu sinni var hjúkrunarkona að ganga undir lokapróf
í hjúkrun. Læknir sá, er prófaði, spyr nú stúlkuna,
hver séu helstu líffæri mannsins.
,, Heili og hjarta," svarar hún. ,, Og fleira?" segir læknirinn.
Stúlkan hikar, en segir síðan:
Æ. ég ætti nú að muna þetta! Svo oft er nú búið að troða það í mig."
,, Já alveg rétt," sagði þá læknirinn og kímdi.

Ljótunn á Hæli í Flókadal kvað um dætur sínar:

              Tindabikkjur tvær á rokkinn spinna,
              önnur hör, en önnur band,
              úr þeim freyðir mikið hland.

Önnur systranna svaraði:

              Fyrst þú getur engu eirt,
              utan það að skamma,
              betur væri kefli keyrt
              í kjaftinn á þér mamma!

                                     Góða nótt.

Laugardagsannir á Húsavík.

Einhver var að segja að það væri mikið að gera hjá mér,
Já og það hjá fleirum en mér.
Vaknaði 6.30 með ljósinu sem svaf hjá okkur,
fórum fram og borðuðum morgunmat,skoðuðum blöðin
helltum niður djús, sem auðvitað gerðist bara svona óvart
eins og allir skilja, ljósið fór í sturtu, síðan komu Viktoría Ósk og Hafdís
vinkona hennar, fóru eftir smá út aftur að hjóla.

Tvíburarnir vöknuðu , borðuðu, sturtuðust, blésu hárið og svoleiðis dúllerí.
Gísli kom heim um 12 leitið, búin að vera á skíðum síðan kl. 9 um morguninn,
Í dag var gengið á skíðum, semsagt frá Kröflu 55. km. leið
niður eftir, en það var nú of langt fyrir minn mann.
 Fórum í búðina, heim, Ingimar var að fara á sleða með bræðrum sínum.
Milla og Íris í áttræðisafmæli til föðursystur sinnar, matur hjá Írisi í kvöld,
Ég fór með ljósið til Ódu ömmu þar var Hjalti karl frændi hennar,
Íris fór með þau heim að gefa þeim að borða, þau voru sko nýbúin,
Hún ætlaði að hafa þau þangað til þær færu í afmælið systur
þá kemur ljósið aftur til ömmu, og verður þar til við förum í matinn.

Ef einhver heldur að við gamla fólkið höfum ekkert að gera,
þá er það mesti misskilningur, og ég skil ekki fólk sem segir að
því leiðist, það er bara ekki hægt.
                                  Góðar stundir.

Frábært hjá Átaki.

Átak, félag fólks með þroskahömlun,
eru að gera góða hluti bæði fyrir sig og sér í lagi fyrir
okkur sem erum kannski ómeðvituð um fyrirkomulag
í hinu daglega lífi þeirra.
þau mynduðu mannlegan hring og völdu alþingishúsið
fyrir hringinn, sem er tákn lýðræðis og sameiningar.

Við sem búum úti á landi erum betur meðvituð um það
sem er að gerast í málum fólks með þroskahömlun.
Það tel ég vera af hinu besta.
Gangi okkur öllum vel að koma skilningi og kærleika inn í
hið sameiginlega líf vort.

ÁTAK myndaði mannlegan hring

Dagurinn í gær.

Já þeir eru svolítið skrýtnir sumir dagar.
vaknaði 4.30 í gærmorgun við að Neró litli vældi, hann
lá fram í stofusófa, Gísli fór fram hélt að hann þyrfti út,
en nei, ekki það trúlega hefur hann dottið út úr rúminu.
Ég reyndi að sofna aftur en ekki gekk það.
Fór bara á fætur og þeir steinsofnuðu aftur Gísli og Neró,
eins og þið vitið þá eru lordarnir á heimilinu með sér réttindi.

Fór í þjálfun kl. 8 fór í bakaríið á heimleið,
byrgja mig upp af brauðum fyrir helgina,
Hróbjartur minn var að koma að sunnan, til mömmu sinnar,
mömmuhelgi.
Lagði mig meðan Gísli fór á skíði.
Er ég vaknaði voru man ekki hvað mörgum símtölum
ósvarað á símanum, Ljósið hafði stolist niður á leikskóla,
"bannað", versla fyrir Dóru, fram í Lauga með vörurnar,
sækja þær í leiðinni á meðan fór Bára Dísin mín að sækja ljósið
sem var nú ekki ánægð með að fá ekki að valsa um bæinn að vild.
Mamma hennar var að fara að vinna, 16.00= 18.00
Þær komu frá laugum og fóru með ljósið á bæjarrúnt.

Við borðuðum grillaða báta með allskonar góðgæti.
Íris kom með Hróbjart og Báru Dís, hann var að sjálfsögðu svangur,
og fékk að borða hjá ömmu.
Það var mikið fjör í bænum, þrjú ungmenni, sem ætíð hafa verið góðir vinir
hittast eftir langan tíma, bara fjör. ljósið gisti hjá ömmu og afa,
pabbi á sjó og mamman að fara í vinnu í morgun,
svo það var best að hún gisti bara, það er svo ljúft að hafa hana á milli.
Ungmennin fóru út að labba, við að sofa.

En það sem gladdi okkur mest í gær, var símtal frá Viktoríu barnabarni
Gísla sem við höfum ekki mikið heyrt í undanfarin ár,
en er hún var lítil þá var hún daglegur gestur hjá okkur.
það gladdi okkur afar mikið að hún skildi hringja og ætlar hún að gera það aftur.
Guð veri með þessari fallegu stúlku, sem getur allt sem hún ætlar sér.

Er einhver hissa á því!?

Ég held að það sé engin hissa á því að þessi maður
sé hataðasti maður Svíþjóðar.
Ef hann hefði myrt mitt barn, hefði ég hatað hann svo mikið
að ég hefði örugglega gert allt til að komast að honum,
og ganga frá þessu sjálf, held að það séu fyrstu viðbrögð
fólks,en margt kemur inn í til að stoppa mann í því.

Hatur er afar slæmt, er það ekki hatur sem er búið að verða
þess valdandi, í stríðum frá alda öðli að þúsundir barna eru myrt
með köldu blóði, vegna haturs á nágrannanum og af ýmsum öðrum
ástæðum sem allir vita af, og ætla ég ekki að fara að rifja það upp hér.

Það sem ég vildi sagt hafa að erum við ekki að reyna að útríma hatri,
Ég veit að það er erfitt, en við verðum að gera það samt.

Andres Eklund er stórhættulegur geðbilaður morðingi og er honum
örugglega sama um allt, efast um að hann skilji hvað hatur er.

Hataðasti maður í Svíþjóð

Fyrir svefninn.

Gísli Engilbertsson verslunarstjóri var allvel hagmæltur
maður, en mun lítið hafa fengist við ljóðagjörð fyrri en
á elliárum sínum. Gísli fékkst mikið við útveg.
Einhverju sinni var veiðarfærum stolið úr kró hans.
þá festi hann þessari vísu á króargaflinn:

                  Skilir þú ei vamma vin
                  veiðarfæri mínu,
                  niður muntu í náhvals gin,
                  nær þá kölski sínu.

Brá svo við að veiðarfærin voru aftur komin á sinn stað
daginn eftir. Þessi vísa er einnig eftir hann:

                 Góa er horfið gæðasnauð,
                 gefið hefur lítið brauð,
                 lokað hafsins leyndum auð
                 og læsti högum fyrir sauð.

þær höfðu báðar verið hagmæltar,  Þorgerður gísladóttir í
Görðum og Ásdís Jónsdóttir í Stakkagerði,
kona Árna Diðrikssonar, og voru þær góðar vinkonur.
Einhverju sinni kom Þorgerður að Stakkagerði og
sagði í gamni við Ásdísi:

                Hérna er Árna Þjófavirki,
                hér býr inni gamall Tyrki,
                sem unir sér við auð og seim.

Ásdís bætti við:

               Margur auðinn elskar kragann
               er því ver, það hendir margan,
               brátt er snauður brott úr heim.

Daður er nauðsynlegt að mínu mati.

Daður er svo margvíslegt, ég segi það vera forréttindi
að eldast, þá getur maður leift sér ýmislegt, og það er
engin sem tekur því á óeðlilegan hátt.
Mér datt þetta nú í hug eftir að hafa lesið próf um daður
á síðunni hjá honum Tigercooper.
Hann er nú bara flottastur hann Tiger.
Reyndar passaði ekki prófið við  mig því ég er orðin of gömul
fyrir það.


þegar ég  þarf að hafa samskipti við herramenn sem eru
í þjónustustörfum, hvort sem er hjá bílaumboðinu,
versluninni, bensínstöðinni eða bara hvar sem er,
dæmi ég þá eftir kátlegri framkomu þeirra,
og eftir því sem þeir eru bjartari í viðmóti, án þess að
vera dónalegir, met ég þá meira.

það er daðrað á þann háttinn sem ég er að lýsa,
og allir hafa gaman að því.
Og hvað er svo sem gaman að, þegar engin húmor er í
hinu daglega lífi.
Þetta á að eiga við um alla konur og karla.
Hafið gaman að lífinu.

Er nú bara vita vitlaust, allt þetta rugl.

Já sko þetta rugl með hvetjandi auglýsingar til barna
um að þau vilji þennan matinn eða hinn, er verið að gefa í skin
að börnin okkar geti ekki farið eftir öðru en auglýsingum,
gætu þau ekki farið bara eftir því sem við segjum.

Ég mundi mundi hvetja foreldra fyrst og fremst til að
ala börnin sín upp í því að þessi og hinn maturinn sé óhollur,
og að hann sé ekki eins góður og auglýsingarnar benda til.
Útrætt mál. þetta er afar auðvelt, ef það er gert frá byrjun.
Ég tala nú ekki um ef þau fá ætíð hollan mat, þá vilja þau
ekki sjoppumat.

Við komum ekki til með að ráða við þessar auglýsingar,
þær eru allstaðar, það erum við sem þurfum að stjórna
okkar börnum og kenna þeim muninn á réttu og röngu,
við setjum reglurnar, ef við gerum það, þá verður þetta
ekkert vandamál.
Það er ekki hægt að mínu mati, er alþjóðasamfélagið er
komið inn á gafl hjá fólki, að ætlast til að aðrir en maður
sjálfur takist á við málin.

Samskipta-vankunnátta manna, eða ókurteisi.

Sumir menn eru það sem kallað er ,,frussarar"
þegar þeir tala. Einn kunningi hafði fyrir vana í boðum,
að einangra einhverja stúlkuna úti í horni--helst þá laglegustu
auðvitað. Hann stillti henni upp að þilinu, studdi hægri hendinni
vinstra megin við hana og þeirri vinstri hinum megin, þangað
til hún var eins og í búri og gat sig ekki hreyft,
en svo lét hann dæluna ganga og munnvatnið frussaðist yfir
aumingja stúlkuna, þar til hún vissi ekki sitt rjúkandi ráð
yfir þessum ósköpum, og helst langaði hana til að kalla á hjálp.
Það þarf varla að taka það fram, að flestar stúlkur voru varar
um sig, þegar þessi náungi var á næstu grösum.

Annars veit ég ágætt ráð við áleitnum karlmönnum---
og hefur reynst vel. Þú situr kannski í sófa með manni,
sem kominn er til ára sinna, en---skulum við segja---hefur
,, ungar tilhneigingar".
Hann fálmar utan í þig---Já, hefur afleitan handavanda.
Þú tekur þessu með þolinmæði um stund og svo. . . nei þú
stingur ekki títuprjóni á kaf í kauða---þetta er eiginlega
almennilegasti náungi að mörgu leiti og þú kærir þig ekkert
um að ,,særa" hann---þú bara hvíslar í eyra hans:
,,Ég þori ekki að sitja hér lengur. . .þú ert of hættulegur".
Svo stendur þú upp og hagræðir þér annars staðar,
en karlinn situr einn eftir og veit varla, hvort hann á að
styggjast eða vera upp með sér yfir að vera svona hættulegur".

                Eigið góðan dag.

Fyrir svefninn.

                         KREDDUR.

Vestmannaeyingar höfðu margt, er þeir réðu af
ókomna atburði. Einkum var þó ýmislegt, sem dregið var af,
hverju fram mundi vinda um veðráttufar.--
Sérstaklega var miðað við margt í framferði fugls og fisks.
Þannig sagði Hannes Jónsson Hafsögumaður, sem fæddur
var um miðja 19. öld, að það hafi þótt vita á ofsaveður,
ef grásleppa sást vaða í vatnsborðinu eða hnísa stökkva
upp úr sjó, eins og léttir.
Það var talið vita á veðrabrigði, ef fíllinn og máfurinn flugu lágt.
Það þótti vita á vætutíð, ef lundinn söng mikið,
er hann sat á nefjum á kvöldum.
Í logni var talið óbrigðult ráð til þess að fá byr,
að leita sér lúsa og kasta veiðinni aftur með skipinu.
Einhverju sinni var hákarlajagt á leið til Eyja.
Í Eyjarbakkabugtinni fékk hún logn mikið.
Þegar skipverjum tók að leiðast legan, fóru þeir upp í
skipsbátinn, sem lá yfir skutinn, og leituðu sér lúsa
og fleygðu fengnum aftur fyrir skipið.
Brá þegar svo við eftir athöfn þessa, að á rann beggja skauta byr,
sem hélst alla leið til Eyja.
Í stórsævi tíðkuðu margir formenn það að hasta á bylgjurnar,
er þær risu í kringum skipið og gerðust nærgöngular.
Þótti það gott ráð við því, að þær yrðu bát og bátverjum að grandi.
Þóttust menn hafa langa reynslu fyrir því.
Áður fyrr var hámeraskrápur mikið notaður í skó í Vestmannaeyjum.
Var það trú manna, að botninn mundi detta úr þeim,
ef að farið væri í þeim til kirkju milli pislils og guðspjalls.

Fr.h. á vísum eftir Jón Magnússon.
Jón var grannur maður vexti og kallaði sig því mjósa,
þessi vísa er einnig eftir hann:

                       Að ríða þýðum hófa hund
                       höndla blíða seima hrund,
                       sigla um víða sjávar grund
                       segja lýðir yndis stund.

Með þessum vísum endaði Jón bréf til Ólafar,
móður Unu dóttur hans.

                       Ætíð mun ég þenkja um þig,
                       þó að strjálni fundir.
                       Guð einn veit hvað mæðir mig
                       margoft nú um stundir.

                       Fáðu gæði farsældar
                       frí við mæðu nauða,
                       lifðu í næði lukkunnar
                       í lífi bæði og dauða.
                                                         Góða nótt

                        

                      

það er svo skondið að lesa um þetta.

              Hafin sala á sterkum vínum.

                       Fangahúsið reyndist of lítið.

2/2 1936 samkvæmt hinni nýju áfengislöggjöf, sem
samþykkt var á síðasta alþingi, hefur Áfengisverslun  
ríkisins hafið sölu á sterkum vínum.
Fyrsti söludagur þeirra var í gær. Ös var mikil í
útsölu áfengisverslunarinnar allan daginn, mjög þröngt
var inni og þyrping fyrir dyrum úti.
Keypt var langmest af brennivíni, en auk þess töluvert
af öðrum sterkum drykkjum. Drykkjuskapur var mikill í bænum
í gærkveldi og slagsmál nokkur. handtók lögreglan þá, er óróa ollu,
en þegar leið á kvöldið kvað fangavörður ekki rúm fyrir fleiri ,,Efra".
Varð lögreglan þá að hætta handtökum ölóðra manna,
og þóttist hún þó hafa ástæðu til að taka fleiri. 

Að sjálfsögðu drukku menn sterk vín áður en leifi fékkst til að kaupa þau
þeir brugguðu bara.

Merkilegt finnst mér að um leið og leyfi fékkst þá var haldið upp á það með
ofdrykkju og skrílslátum.

Boð og bönn hafa aldrei verið til bóta í hvorki einu eða neinu.

Og enn þá eru fangelsin of lítil er verst lætur, MERKILEGT!

Er ekki komin tími til?

Það er mjög gott að framfylgja öllum málum vel,
en er ekki komin tími til að gefa þessu máli frí.
Málið er ekki búið, en þurfum við að vita málalok þess,
tel ekki svo vera.
það sem eftir stendur er hvað barnaverndarnefnd gerir,
og ekki kemur okkur það við.
Vona ég svo innilega að stúlkan hafi haft lærdóm af
þessu, það er það sem er mest um vert.

Stúlka hafði samráð við réttargæslumann