Dæmdir kynferðisbrotamenn.

Þeir mega ekki starfa innan íþróttahreifingarinnar hvorki sem sjálfboðaliðar eða launaðir starfsmenn.

Ég fagna þessum lögum og hefðu þau átt að vera fyrir löngu búin að sjá dagsins ljós.

Að mínu mati er eigi nóg að  ráða ekki þá sem vitað er um að hafi verið dæmdir, einnig þarf að fá sakavottorð hjá öllum sem sækja um, vona svo að engar vina-undantekningar verði á þessum lögum er mannaráðningar fara fram, ekki viljum við að öll þau hræðilegu mistök sem hafa gerst gagnvart börnum undanfarin tuga ára endurtaki sig.

Dæmdir kynferðisbrotamenn mega ekki starfa innan íþróttahreyfingarinnar

Að vakna til vitundar.

Merkilegt með mig að vitundin sofnar hjá mér og ég dandalast einhvernveginn, held að allt sé í fína lagi, en Bingó, það er það bara ekki, ég datt niður á blogg í fyrradag: " kollukot.blogg.is" las þar góðu, stundirnar halda mér gangandi, oft búin að lesa bæði þetta og svo margt annað, en eins og ég sagði hér áðan þá sofnar vitundin.

Ég fór til læknis um daginn ( mér var skipað að fara) hann sendi mig í myndatöku og það kom í ljós að ég var bæði að kalka í axlaliðnum og út í viðbeinið einnig var komið slit í allt draslið, nú við þessu er ekkert að gera nema inngrip og sprautur, sem er ekki víst að virki. hann bauð mér verkjalyf svo ég gæti sofið og ég fíblið sagð Nei nei þetta verður allt í lagi, jæja sagði hann þú hringir bara ef þú ert alveg að drepast úr verkjum.
Ég var alveg búin að gleyma er bakið á mér var að kalkast og það þurfti að leggaja mig inn í verkjameðferð, svona er bara ég, mér til málsbóta þá hata ég þessi sterku verkjalyf.

Í vor varð ég fyrir mikilli sorg eigi missti ég neinn en kisan okkar missti annan fótinn sinn.

Þetta er ömmu prinsess hún heitir Ume

Og þessi er Jano og hann er algjör lávarður. 

Til hamingju Jóhanna

Ekki kaus ég þessa flottu stelpu, sem ég er búin að þekkja síðan hún var smá reyndar er hún ennþá smá bara 21. en hún er stór í hugsun og þroska, ég óska henni hjartanlega til hamingju með sigurinn, hún er afburða vel gerð stelpa og flottur kandídat inn á þing.

Ég óska einnig foreldrum hennar og auðvitað flokknum til hamingju með hana, eitt veit ég að engin fer með hana þangað sem hún eigi vill sjálf.

Um síðustu kosningar viðurkenni ég að eigi fór ég á kjörstað til að kjósa, ég var reið, eftir kosningarnar  ákvað ég að gefa þeim sem komust í stjórn tækifæri en varð fljótlega afhuga þeirri ákvörðun, það nefnilega gerðist ekki neitt ég varð fátækari og fátækari, núna vona ég að XD og XB nái saman og mun ég þá treysta á að þeir efni þau loforð sem þeir gáfu í baráttunni, það væri nefnilega yndislegt ef ég gæti farið að lifa sómasamlegu lífi.

Ég hef alltaf sagt að gott fólk er í öllum flokkum og mér finnist að allir flokkar ættu að taka sig saman og vinna að úrlausn þeirra mála sem nauðsynleg eru, hætta öllu karpi og vinna saman.

Eigum við ekki kröfu á þannig vinnubrögð?
Það er búið að ganga nóg á í lífi fólks.
Þið verðið að spyrja ykkur að: " getum við lifað á 170.000 á mán?"

Ég var nú víst að skrifa hér til að óska henni Jóhönnu til hamingju en auðvitað óska ég öllum nýliðum til hamingju og megi öllum vegna vel í starfi. 

Í mér býr trú von og kærleikur 

„Allir samgleðjast mér“

Hugleiðing lX

 #$%&/()=("#$%&/()=========Ö Já svona líður manni stundum .

Ég er nú ein af þessum skrítnu konum sem er alltaf hamingjusöm ég á mig sjálf og get gert það sem ég vill þá á ég ekki við peningalega því þá á ég ekki til heldur á öllum öðrum sviðum.

Stundum verð ég alveg snarrugluð og skil ekkert í því sem er að gerast, hvernig er komið fram við mig og aðra það vantar svo mikið upp á mannlega þáttinn í samskiptum við okkur neitendur, fólk situr inn á skrifstofu og setur inn einhverjar auglýsingar um þetta og hitt, en hvað með þá sem ekki lesa þessa snepla sem koma inn úr dyrunum eða hanga upp á vegg einhversstaðar í búðum eða hvar sem er, já ég er reið og svekkt, hvernig væri að splæsa einu símtali á okkur lífeyrisþega eða að senda okkur tölvupóst.

Ég er ein af mörgum sem fór í skuldastöðu heimilanna ( gerði það reyndar allt of seint) nú ekki skuldaði ég neina miljarða bara svona eins og meðal Jón skuldar, allt var fellt niður og er ég skuldlaus í dag, en samt er einn bankinn að hrella mína sál með innheimtubréfum það fer ekki vel í mig en þessi banki er ekkert að pæla í því enda var framkoma útibússtjóra þar frekar ömurleg í minn garð er þetta var að byrja ( eins og ég hafi gert það viljandi að geta ekki borgað af mínum lánum allt í einu gat ég bara ekki borgað því launin dugðu ekki, sem þau höfðu ætíð gert)nú ég fer náttúrlega og tala við minn ráðgjafa sem er alveg yndisleg kona hjá skuldastöðu heimilanna til að vita hvort þeir geti gert þetta, sjáum hvað kemur út úr því, sjálfsagt ekki neitt því þeir geta leift sér allt þessir FJ...... bankar.

Ég var að gera skattaskýrslu fyrir Dóru mína og englana, annar engillinn á að borga  heilar 7 krónur hinn engillinn á að borga 39 kr hef ekki vitað það betra vonandi kemur þetta í heimabankann þeirra svo mamma þeirra þurfi ekki að gera sér ferð niður á sýsló til að borga þetta fyrir þær.
Dóra á að fá 286000 að mig minnir í vaxtabætur Halló! hún var í skuldastöðu heimilanna eins og ég og fyrir hvað er hún að fá vaxtabætur enda sagði góður maður sem ég hringdi í hjá skattinum að hún skildi ekkert taka mark á þessu, nei maður á sko ekki að taka mark á þeim sem eru að reikna út okkar peninga, stórfurðulegt.

Nú ég skulda 1000 krónur að mig minnir enda er ég orðin 70 ára og ætti að hafa það gott búin að vinna allt mitt líf til að geta haft það gott í ellinni, ég hef það svo sem ekki svo slæmt nema að um hver mánaðarmót borgar maður það sem þarf að borga tekur frá pening fyrir mat og geymir svo þessar 5000 kr sem afgangs eru fyrir óvæntum uppákomum eins og að fara til læknis eða á sjúkrahús og annað slíkt, nú svo lætur maður bara mánuðinn líða eins og í draumi.

Dóra mín er að fara í eitthvert fjárnám vegna ógoldinna skatta sem urðu til í einhverri vitleysu er hún varð öryrki, TR gleymdi að skrifa eitthvað aftaná skattkortið sem fór í lífeyrissjóðinn og hún fékk peninga borgaða sem við skildum ekkert í, ég hringdi og þetta var allt saman rétt, en það var það bara ekki.

Skattkortið er nú alveg sérstök sorgarsaga því í ósköpunum er skattkortið hjá fólki rafræn þannig að launa greiðendur geti bara séð rétta stöðu þess hverju sinni en nei það þarf að gera þetta erfitt fyrir alla. það er svo alveg sama hvaða vitleysu launagreiðandi gerir launþegi ber alla ábyrgð.


Hastarlegast er að við skattgreiðendur borgum öllu þessu fólki laun fyrir að gera tóma vitleysu og kannski ekki nema von því málin breytast eins oft og ég fer í bað og það er á hverjum degi.

Það er margt sem mér finnst stórgrætilegt en eitt er og það eru börnin, í hruninu svokallaða hefur alveg gleymst að hugsa um þau, þau þurfa nefnilega að vita sannleikann, mamma og pabbi eiga ekki pening, þetta er ekki hægt núna og fleira og fleira en allt of margir eru að halda lookinu út á við og börnin skilja ekkert í þessu.

Það hefði verið gott að setja hjálp þeim til handa inn í skólanna bara til að þau skildu að það er í lagi að vera fátækur.

Já ég er reið og sár, hvernig er hægt að fara svona með okkur fólkið í landinu, eitt stórmennið sagði í fyrra, að ég held, að við þurfalingarnir þyrftum líka að taka á okkur lækkun eins og allir aðrir, ég fékk æluna upp í háls.

Hætt þessu tuði,
hefur ekkert að segja
enginn heyrir þótt ég suði
Því við eigum víst öll að þegja.

Munið að láta ástina blómstra í hjarta ykkar
látum heillast af henni það veitir okkur hamingju.

Ég til dæmis er ástfangin í lífinu.

Kærleik til ykkar allra.

Hugleiðing Vlll

Hef oft hugsað um hvað allt væri auðveldara ef ég hlustaði ekki og hefði aldrei hlustað á hvernig hlutirnir ættu að vera samkvæmt gömlum kenningum og nýjum, Eins og:

"hér áður er yngri ég var þá áttu konur/húsmæður að vera innan rammans það var að sauma allt, prjóna allt, elda allan mat og baka svo ég tali nú ekki um allt hitt eins og að þvo þvottana og strauja og stífa hafa matinn til á mínútunni kl 7 ala upp elsku börnin hjálpa þeim að læra og vera þeim innanhandar öllum stundum, ekki taldi ég það eftir mér, en flestar konur voru aleinar um þessa hluti alla daga á meðan karlarnir gerðu það sem þeim langaði til.

Fór að hugsa um er ég las frétt áðan um athugun á nýju hverfi í einu bæjarfélagi hér á landi, það var af nokkrum mönnum talið óskynsamlegt þar sem þurfti að klára þau sem fyrir voru Humm já já kannski já fór að hugsa um þegar ég var innan rammans vegna þess að annað þótti ekki nógu gott.

Á haustin gerði ég áætlun um verkin sem ég þurfti að gera fram að jólum, nú framkvæmdi þau að sjálfsögðu, en er kom að bakstrinum gerði ég þreytu mistök, sem sagt byrjaði á að hnoða upp í nokkrar sortir af smákökum tók svo hrærðu sortirnar og bakaði þær, taldi sortirnar jú þær voru 10 eigi mátti það vera minna, (sko miðað við ramman), tók mig þá til og bakaði sortirnar sem þurfti að fletja út vaskaði síðan allt upp og gerði fínt í eldhúsinu, afar þreytt en sæl með sjálfan mig.

Það hagaði svo til í eldhúsinu að 500 l. frystikistan mín var undir glugganum og gardínukappinn náði alveg niður í gluggakistu, er ég vaknaði daginn eftir ákvað ég að taka gluggann í gegn og setja upp hreinar gardínur #$%&/()==(%$%&"#$%& JÁ JÁ  voru þá ekki þrjár sortir á diskum á bak við gardínurnar og ég svo samviskusöm að ég fór náttúrlega og bakaði þær ekki mátti henda neinu.

Þar með var ég komin með 13 sortir af smákökum, en Þetta kom sér bara vel er strákarnir fóru að koma að norðan á vertíð.

Að baka var verk sem mér líkaði best að klára af þó eigi væru öll verk þannig eins og til dæmis er ég var að prjóna þá voru fleiri en eitt stykki í einu í umferð ég kannski prjónaði á vélina nærboli í massavís settist svo á kvöldin inn við sjónvarp og heklaði í kring og gekk frá, þetta var púra hagræðing. ( Það var sjónvarp hjá okkur í Sandgerði löngu áður en íslenska sjónvarpið kom því við höfðum kana sjónvarpið)

Þess vegna hugsa ég að þó það þurfi að klára að ganga frá einhverjum hverfum í bæjarfélaginu sem ég var að lesa um  þá mætti kannski aðeins byrja á hinu nýja, tel það vera hagsýni en það þarf að sjálfsögðu að huga vel að öllum málumpassa að yfirbyggingin sé ekki of mikil.

Það kostar peninga að skapa peninga.

Eitt sem mér finnst vera bagalegt í þjóðfélaginu okkar í dag eru ósvífnar útásetningar á allt og alla
Hofum við leifi til?
Getum við sannað?
Eru allir menn í öðrum flokkum en okkar
hálfvitar, illmenni, lygarar og þjófar?

Bara smábrot af því sem maður les um í dag
það er að segja ef við nennum að lesa það.

En svona í lokinn ætla ég að minna mig á að það er í lagi
að fara út fyrir rammann og það er í lagi að segja frá án
þess að fá yfir sig úr flórnum.

Hugleiðing VII

Er nú búin að vera lengi með þessa hugleiðingu á bak við eyrað en er nú koma henni á blað, eins og ég hef oft sagt áður þá eru þessar hugleiðingar mínar upprifjun á hinum ýmsu málum sem koma upp í huga mér og til þess að hafa heildarsjón á henni finnst mér gott að skrifa hana niður.

Held ég hafi ekki verið nema 50 ára er ég fór að veita því athygli að foreldrar mínir virtust þurfa meira á mér að halda en áður, þau voru nefnilega alltaf potturinn og pannan í öllu sem við systkinin gerðum og áttu afar erfitt með að sleppa takinu þar, en auðvitað kom að því eins og hjá öllu eldra fólki. Við vorum einnig lengi að skilja að þau hefðu ekki sömu orku og áður.

Man ekki hvort ég sé búin að tjá mig um þetta áður, en
það skiptir ekki máli því mér finnst ég þurfi að koma
þessu frá mér núna.

Pabbi var orðin veikur og miklu veikari en við gerðum okkur grein fyrir, hann var snillingur að spila glaðan mann, oftar og oftar bað mamma mig um að vera hjá þeim yfir nótt og gerði ég það með glöðu geði skildi svo vel hennar vanlíðan, kletturinn hennar var orðin veikur og hún var algjörlega ráðalaus nú það endaði með því að ég var eiginlega flutt til þeirra og mamma var búin að fá einkadótturina heim og stjórnaði í mér  eins og ég væri lítil stelpa þvoði meira að segja af mér og straujaði, kannski var hún að bæta fyrir sjálfselskuna sem hún hafi viðhaft allt mitt líf, þið sem lesið þetta megið ekki misskilja mig, ég elskaði mömmu mína en hún var bara svona, hún gat málað allt húsið hjá mér eldað matinn í veislurnar mínar, saumað gardínur dúka og gert bara allt sem hún kunni, en hún gaf mér aldrei kærleikann nema er henni hentaði, það var allt annað með hann pabba minn, hann var alltaf jafn rólegur og góður við mig og okkur öll við töluðum saman á hverjum degi og allt gat ég talað um við hann pabba minn.

Sumt fólk býr heima eins og sagt er um gamalt fólk og sumir/margir vilja ekki húshjálp og eru að hringja í dætur, tengdadætur, barnabörn til að fá hjálp og eins og allir vita þá er það ekki gott man er ég var að laga til hjá mömmu og hún hreytti í mig að hún væri nýbúin að gera þetta, OMG hún var hætt að sjá eins vel og hún gerði svo útkoman var ekki góð, veit að margir kannast við þetta en vitið þið ég er farin að hugsa þetta öðruvísi í dag set nefnilega upp gleraugun er ég þvæ í kring.

Eitt sem mér fundist löngum vera að það er feluleikurinn, bara til að halda friðinn segir fólk já allt í lagi mamma mín/pabbi minn, í staðin fyrir að segja fólkinu sínu staðreyndirnar, man eftir einu sinni að ég keypti kaffivél og færði mömmu og pabba, pabbi vildi borga kaffivélina en ég sagði honum að hann gæti það en þá hætti ég að borða hjá þeim (þessi elska hló og sagði ekki orð meir) og ef mamma var eitthvað skapill þá sagðist ég ekki nenna að tala við hana, (hún fór í fílu þangað til hún þurfti á mér að halda) maður verður að segja eins og hlutirnir eru ekki að vera að fela neitt.

Það er þetta með stjórnsemina, mér finnst hún oftast vera af hinu góða ég allavega meina vel þó það sé nú þannig að börnin manns hlusta aldrei á mömmur, fara allavega ekki eftir því sem gamla segir ef það gerist.

En börnin vilja mjög svo stjórna í foreldrum sínum heitir það í þeirra hugaog ég elska þau líka og það er afar gott samband á milli okkar allra.

Ég er kannski að skrifa þetta af því að ég er orðin 70 ára sko í árum en ekki í hugsun, nú það liggur fyrir mér að fara í svona eldri borgara íbúð er sko ekki til í það en sjáum til hvað ég fæ er englarnir mínir eru komnar heim, leigi nefnilega þeirra íbúð á meðan þær eru burtu.

Eitt veit ég að ekki ætla ég að vera þessi síhringjandi, síkvabbandi ömmutuðari mun bara sjá um mig sjálf. Mamma var nefnilega svona hringdi í alla og bað um jarðaber, rjóma, kókosbollur og remi kex, ég mun bara láta næstu búð senda mér þetta heim.

Jæja elskurnar búin að romsa út úr mér í þetta sinn
Kærleik í lífið ykkar

Áramótaheit

Margir setja sér áramótaheit eru með stór orð, óskapast yfir öðrum sem ekki héldu heitin sín frá síðustu áramótum, en skilja ekki að þeir eru verstir sjálfir og jafnvel hafa aldrei staðið við sín orð vonandi eru það samt fáir eða hvað haldið þið.

Fólk sem aldrei stendur við það sem það segir verður aldrei farsælt eða hamingjusamt, þetta er mín skoðun.

Ég ætla ekki að setja mér nein áramótaheit því ég veit sem er að þau vilja fara í vaskinn bæði hjá mér og öðrum, en ég er búin í gegnum lífið að læra að gera mitt besta alla daga ársins, fyrst og fremst gagnvart sjálfri mér og síðan fyrir alla aðra sem eru og verða á mínum vegi.

Sumir eru kannski hissa og segja að ég sé eigingjörn að ætla fyrst og fremst að hugsa um sjálfan mig en það er eigi rétt því ef ég er ekki í lagi þá get ég ekki gert neitt fyrir aðra.

Það eru svo margir sem eru þurfandi fyrir hjálp og er það einhvernvegin þannig að þeir sem eiga aðeins meira en aðrir sjá ekki og jafnvel vilja ekki vita af þeim sem minna mega sín, en það sem við þurfum að gera er að taka okkur öll saman í andlitinu líta upp og horfa í kringum okkur, hvar getum við hjálpað jú það þarf ekki langt spjall við börnin til að þau fari að spyrja út í efnahagsástandið í landinu, þau spyrja gjarnan: "missum við heimilið okkar, þurfum við að hætta í íþróttum, fáum við ekki ný föt ef okkur vantar, verðum við að hætta að fara í bíó", svona vær endalaust hægt að telja upp, en hvaðan hafa börnin þessar áhyggjur jú þau heyra talað um þetta heima hjá sér og í spjalli við skólafélaga og vini, hjálpum börnunum ef við fáum tækifæri til þess og einnig foreldrunum.

Það er náttúrlega eitt stórt vandamál, að það vilja fáir viðurkenna að þeir séu búnir eða að missa allt sem þeir eiga, skömm og fordómar eru miklir í þessu blessaða þjóðfélagi okkar.

Þurrkum út skömmina, fordómana, sjálfsvorkunnina og meðvirknina, allt á að vera upp á borðinu, við þurfum ekki að skammast okkar fyrir hvorki eitt eða neitt.

Stöndum keik, höldum utan um það sem við eigum, að eiga hvort annað er það mikilvægasta í lífinu.

Það er afar mikilvætt að fólk hætti endalaust að kenna öðrum um allt sem illa fer í þeirra lífi, það erum við ein sem berum ábyrgð á okkar lífi engin getur gert það fyrir okkur

Megi góður guð færa okkur öllum gleði og kærleik
á nýju ári.

Hugleiðing VI

Umræðan við fólk um það sem ég er að skrifa er stundum þannig að ég kem af fjöllum sem er kannski ekkert skrítið því fólk les eigi allt það sama út úr skrifum annarra, en þar sem ég er að skrifa um sjálfan mig ætla ég að úttala mig um mína skoðun og upplifun á hinum ýmsu málum.

Til dæmis er ég var lítil þá var ég ekki að gera mér grein fyrir því að ég var að streðast við að fá viðurkenningu frá mömmu það er ekki fyrr en ég verð fullorðin og farin að búa sjálf að biturleikinn fór að gera vart við sig, hún sleppti mér ekki, hélt áfram náttúrlega í góðri trú um að ég væri bara ekki fær um að raða inn á mitt heimili sjálf, hún raðaði öllu upp, hengdi upp myndir, málaði stofuna eftir sínu höfði og ef ég var búin að breyta næst er hún kom þá lagaði hún það aftur eftir sínu höfði, ég er ekki að segja að hún hafi ekki verið smekkkona það var hún, en þetta var mitt heimili og ég vildi ráða þar sjálf.

Verð að taka það fram að engin var betri en hún og pabbi þegar mig vantaði hjálp hvort sem það var að sauma gardínur eða elda mat í fermingarveislurnar og þetta gerði hún fyrir okkur öll.

Eins og ég hef sagt áður þá ólst ég upp í góðum efnum og yfirleitt var allt í lukkunnar velstandi heima hjá mér, það þótti fínnt á þeim tíma að reykja og drekka svo ég tali nú ekki um veislurnar, spilakvöldin, kaffiboðin og margt annað og alltaf var reykt og drukkið, auðvita endaði þetta á að pabbi minn fór að drekka of mikið og gerði það í mörg ár, en hann var alltaf svo mildur og góður og drakk bara á leiðinni heim úr vinnunni  og dó svo yðulega inni í rúmi, hann var afskaplega sérkennilegur alki, hann hætti svo þessu rugli fór í 10 daga meðferð og bragðaði aldrei vín á ævinni meir, en þau ert bæði farin pabbi minn og mamma.

Sem sagt mér fannst ég ekki eiga erfiða æsku þó í raun hafi hún verið tilfinningalega erfið, en ég uppgötvaði það löngu síðar.

Það er talað um að ég hafi verið dugleg að koma mér út úr þessu ástandi, gat það vegna þess að ég er svo góð kona, #$%&/(&%$"#$% datt óvart á hausinn, skil ekki svona setningar, ég átti ekkert bágt miðað við margar aðrar konur hafði ég það bara fínnt, það var ekki fyrr en eftir 23 ára aldurinn sem ég fór að berjast við ofbeldi af slæmum toga.

Ég var svo lánsöm að fæðast með létta lund og kærleik í hjartanu mínu, dugnaðurinn hjá mér kom bara að því að ég var svo frek þó ég gæti ekki notað frekjuna á rétt mál þegar ég þurfti á því að halda ekki fyrr en mörgum árum seinna.

Að vinna sig upp úr erfiðleikum er að sjálfsögðu afar erfitt þegar ofbeldið er algjört bæði líkamlegt og andlegt, þar þarf dugnaður að koma til og ég vil meina að hann komi með ást, ást á einhverjum, manni, börnum, barnabörnum og eða einhverjum sem laðar fram ástina í  mér, það var það sem gerðist hjá mér, var að verða fimmtug og eignaðist mín fyrstu barnabörn það bjargaði lífi mínu og ég varð ástfangin af lífinu.

Þegar ég lít til baka þá veit ég að aldrei hef ég fundið sanna ást nema frá börnum, barnabörnum og afar fáum kærum vinum. Að finna sanna ást er afar sjaldgæft.

Í Hugleiðingu V var ég bara að tala um árin mín til 18 ára.

Hugleiðing V.

Hef talað um það áður er ég var barn og leitaðist eftir því stöðugt að fá hól, athygli og kærleika frá þeim sem áttu að sína mér þetta og ala mig upp í kærleika og því að fá hól fyrir það sem ég gerði rétt og fallega.

Búin að vera að hugleiða það lengi hvort þetta hafi ekki haft áhrif á mig sem barn og það hvernig ég leifði fólki að koma fram við mig, veit að það er þannig bæði með mig og önnur börn, það er nefnilega þannig þegar þú streðast endalaust við að fá þó ekki væri nema smá kærleika frá þeim sem þú elskar og færð aldrei það sem þig vantar þá um leið og einhver veitti mér athygli varð sá hinn sami vinur minn, eða sko sem ég áleit vera vin minn, man er ég var um ellefu ára, það var gamlársdagur ég hitti konu sem við fjölskyldan þekktum hún vældi og skældi um það að sér mundi leiðast svo mikið um kvöldið að hún vissi ekki hvernig hún færi að, nú ég var fljót til og bauð henni að koma til okkar hún varð svo glöð, en ég vissi svo löngu seinna að hún spilaði á tilfinningar mínar, það var nú ekki málið heldur var það að ég fékk endalausar skammir fyrir að bjóða þessari konu heim, sem sagt ég var að gera góðverk í sakleysi mínu en fékk bara endalausar skammir í staðin fyrir úrskýringar á því af hverju ég átti ekki að bjóða henni heim.

Táningsárin Humm fermdist, en það var ekki mín ferming mamma réði öllu, í veislunni var opin bar, reykt í öllum hornum og hljómsveit sem spilaði fyrir dansi þessi stjórnsemi var óþolandi, særandi og óhafandi en ef ég sagði eitthvað var það bara rugl, ég vildi nefnilega hafa veisluna heima hjá ömmu og afa þau voru búin að bjóða það. Skal segja ykkur að ég held að karlmennirnir á þessum árum hafi haldið að það væri allt í lagi að segja hvað sem er við mig, kreista mig aðeins og klípa, fyrirgefið eftir því sem árin líða og umræðan verður opnari verð ég reiðari og reiðari út í þennan skrípaleik sem var í gangi á þessum árum siðleysið var algjört á svo mörgum sviðum.

Eftir skilduna í skólanum fór ég í Lýðháskóla til Svíþjóð mikil ósköp það var rosa gaman, en á þessum tíma voru einu samskiptin bréfaskriftir og mér fannst ég aldrei fá bréf frá þeim sem áttu að láta sig varða um mig ég var bara þarna, kom heim um vorið til að vinna út aftur um haustið.
kom heim síðan út til London að fullnema mig í ensku en kom heim fyrir jólin því ég var svo ástfangin og þá fékk ég skammir aldarinnar.

Það sem ég lærði af þessum árum til tvítugs var að það var næstum engum að treysta í hvorki einu  né neinu. þessi 50 ár sem eru liðin síðan þetta var tala ég kannski nánar um síðar er svo sem aðeins búin að ímpra á þeim í gegnum árin mí á þessu bloggi.

Stjórnsemi, ofbeldi af öllu tagi, mannvonska, fyrirlitning og lygar allt þetta hef ég leift fólki að bjóða mér upp á og hvernig stendur á því að svona skrímsli eru til?

Held ég viti svarið, þetta er uppeldistengt, börnin eru alin upp við að mega sýna fólki allt það sem ég hef talið upp svo kæru foreldra þið sem eigið ung börn snúið við blaðinu og alið upp ungviðin ykkar upp  í góðum siðum og fallegu málfari, þið sem haldið að þetta komi ekki fyrir hjá ykkar börnum gleymið því þetta kemur fyrir hjá öllum börnum.

Auðvitað verðu eitthvað til þess að maður fer að rifja upp sorann og ég ákvað að losa mig við smá af honum núna og geri það með góðri samvisku bæði gagnvart sjálfri mér og öðrum. Fer ekkert yfir þessi orð mín, kannski mundi ég hætta við.

Ekkert réttlæti

Að sjálfsögðu ekki  því þeir sem ráða vilja ráða meiru og fá meira vald hvað sem það kostar og þá er ég ekki bara að meina slátrunina í Sýrlandi, hún er víðar og í mörgum skilningi versta við þetta er að alþjóðasamfélagið tekur þátt í þessu öll með afskiptaleysi sínu, finnst alheiminum bara allt í lagi að drepa fólk eins og um kanínur væri að ræða, held það bara, allavega gerir samfélagið ekki neitt nema að kjafta um allan ósómann sem viðhefstþað er svo gaman við eldhúsborðið.

Tökum barnanýð sem fram hefur farið í tuga ára hjá skátum í Ameríku, auðvitað opnaðist það mál vegna þess að einhverjum varð ljóst að það er í lagi að segja frá og haldiði að nokkur staður á þessari jörð sé undanskilin frá þessum viðbjóði Nei. það hefur nefnilega lítið sem ekkert verið gert í svona málum.

Hugsið ykkur hvað allir eru búnir að vera vondir við Fyrrverandi forseta Frakklands, það er komið í ljós eftir hans sögn að hann er sárasaklaus af því að hafa átt kynmök við stúlku undir lögaldri, alþjóðasamfélagið verður víst að byðja hann fyrirgefningar eða hvað haldið þið, kallast það ekki réttlæti

 kennari úti í heimi klippti hárið af tveim stúlkum sem neituðu að bera slæðu að sið Múslima, hræðilegur glæpur; " kennarinn var að sjálfsögðu í sínum fulla rétti"


Flestum er sama hvað verður um allt það fólk sem verður fyrir óréttlæti, gleyma því strax, en hugsið ykkur hvað væri hægt að gera með samstöðu alheimsins, hætta allri græðgi, valdabaráttu og ómennsku í alla staði.

Svo eru það jólin sem eru komin í helstu verslanir og landinn fer á flug, allt er svo fallegt og freistandi, en allmarga vantar peninga til að kaupa alla þessa dýrð.

Góða helgi til ykkar allra

23 börn létust í sprengjuárásum

Margir verða dauðir eftir fjögur ár

Hef nú ekki heyrt það betra, heldur þetta fólk í öllum þessum nefndum sem settar eru á laggirnar að við skattborgarar þessa lands séu vitleysingar sem segja: " Vá hvað þetta er flott, þetta fólk er yndisleg, það skilur svo vel að við erum að svelta í hel, eigum ekkert heimili, ekki fyrir lyfjum, getum aldrei farið í leikhús (enda eru þau bara fyrir yfirstéttina) aldrei gefið barnabörnunum gjafir, aldrei keypt okkur föt, skó eða annað sem nauðsynlegt er að hafa til að lifa mannsæmandi lífi, hvað skildu þau kalla mannsæmandi líf ætli þau gætu lifað af  mínum ellilaunum sem eru 174.000 á mánuði held ekki  þau væru orðin blönk eftir viku.

Ef við lífeyrisþegar ætlum að gera eitthvað þá er það fyrir peninga sem einhver lumar að okkur og okkur finnst það ömurlegt ástand.

Var nú búin að ákveða að skrifa aldrei um pólitík, en þetta er víst mín pólitík svo ég viðra þetta aðeins, vona bara að þetta fj...... fólk sem heldur að það sé að gera rétta hluti og sé æðra en við fari að sjá hvað er búið að gera öllu fólki í þessu annars yndislega landi.

Góðar stundir

Skerðingar lækkaðar á 4 árum

Hugleiðing 1V

Ein sit ég og sauma #"$%&&&&&/ nei nei ég meina hugsa það er svo gott að vera ein með sjálfum sér finna friðin með kisunum mínum sem kúra í ömmu bóli það er svo heitt og gott, nú vetrarverkin eru komin á fullt hjá öllum, skóli, ræktin, íþróttirnar og að sjálfsögðu föndrið hjá okkur mæðgum mikið finnst öllum gott er það kemst regla á alla hluti eftir sumarið þó allir séu líka fegnir er skóla líkur, en þá er það fótboltinn og bara allt mögulegt og auðvitað er þetta svo skemmtilegt að engin vill missa af neinu.

Hér á bæ er ósköp rólegt englarnir mínir farnar til Japans og gera það bara gott þarna úti í hinum stóra heimi sem þeim finnst ekkert stór, en ég hef  yndislegu barnabörnin mín fjögur hér á Kópa og við Dóra erum svo heppnar að fá að hafa þau á stundum og þá er fjör í bæ nú svo tala ég nú við ljósin mín á Húsavík, fæ fréttir af hvernig þeim gengur og svoleiðis, ég get allavega ekki kvartað.

Fyrirsagnir blaðanna fara stundum fyrir brjóstið á mér eins og þessi:
" Þóra Arnórsdóttir með börnin og manninn á frumsýningu"
Væri ekki skemmtilegra að segja:
"Þóra og Svavar með börnin á frumsýningu" Nei ég bara spyr.

Svo þessi sem ég heyri oft á einni sjónvarpsstöðinni:
" Vertu heima með elskunni þinni í kvöld hún á það skilið"
Sko auðvitað eigum við konur allt gott skilið en mér finnst þessi
auglýsing asnaleg, karlar eiga líka allt gott skilið.




















Englarnir mínir með nýjum vinkonum



Auðvitað var farið á MC Donalds

Fallegu englarnir mínir



Flottar þessar vinkonur

Nammi namm

Hópur af skólafélögum, það væri nú munur ef við gætum verið í
stuttbuxum en við búum víst á Íslandi

Kærleik og frið til ykkar allra

Hugleiðingar 111

Var að hugsa um að loka bara síðunni minni hér, en svo hætti ég við það þetta er mín síða og búin að vera það í mörg ár og hér á ég marga vini svo ég held henni til að setja inn hugleiðingarnar mínar.

Hugleiðingar eru til þess að losa sig við sárindi og efasemdir en einnig til að gleðjast og núorðið aðallega til að gleðjast með sjálfum mér fyrir það yndislega sem kemur upp á í lífinu mínu, en mér finnst afar merkilegt hvað margir eru neikvæðir og lesa ekki bjartsýnisblogg, neikvæðni er bara af hinu slæma fyrir okkur öll.

Sumarið hjá mér er búið að vera bjart og gleðilegt, fór heim til Húsavíkur í endann maj og var ferðin aðallega gerð til að aka englunum mínum norður, þær ætluðu að vinna á Fosshótelinu að Laugum í sumar en þær voru fyrst nokkra daga hjá frænkunum sínum á Húsavík síðan ók ég þeim að Laugum sem er eitt af undrum veraldar hvað fegurð snertir var síðan á Húsavík í mánuð hjá elsku ljósunum mínum og Millu minni, tengdasonurinn var víðs fjarri á rækju. Það var æðislegt að anda að sér orkunni frá sjónum og umhverfinu öllu, norðurþing er svo fallegt og magnað landssvæði að mér finnst ætíð ég vera komin í aðra vídd er ég fer að nálgast staðinn, nú ég fór suður eftir mánuð og var ýmislegt að stússast hé fyrir sunnan og við mæðgur áttum góðan tíma saman og með barnabörnunum mínum hér í Reykjanesbæ.

Nú það kom upp að Milla mín þurfti að hlaupa í skarðið sem fararstjóri með fimleikadeild Völsungs til Danaveldis og brunaði þá amma norður til að vera með ljósunum sínum það var yndislegur tími.
Ekki tók því að fara suður fyrr en englarnir mínir voru búnar að vinna, ætluðum við svo að aka suður 20/08 en var þá ekki sú gamla lögð inn á sjúkrahús deginum áður með garnalömun og englarnir mínir urðu að fljúga suður því nóg var hjá þeim að gera áður en þær færu til Japans 30/08. langaði til að segja frá þeirri stórkostlegu umönnun sem ég og aðrir fá á sjúkrahúsini á Húsavík, mér var ekki sleppt út fyrr en allt var orðið gott og ég farin að halda matnum niðri (lokksins er ég fékk að borða ) mér fannst ég vera umlvafin kærleika og hef ég sagt það áður að ekki finnst betra sjúkrahús á landinu með fullri virðingu fyrir öllum öðrum, takk fyrir mig kæru vinir.

Nú ég ákvað að aka suður á fimmtudaginn var, með leifi frá lækninum mínum, ferðin gekk með ágætum vel þó eigi hafi hún verið gallalaus, en suður komst ég og fæ að njóta nokkra daga með englunum mínum.

Sem sagt sumarið er búið að vera yndislegt og ég er svo glöð með það

 Kærleik til ykkar allra vinir mínir.

Hugleiðingar II

Einhver var að tala um súpu um daginn og þá datt mér í hug grænubaunasúpan sem mamma gerði svo oft á sunnudögum handa okkur en í þá daga er ég var að vaxa úr grasi var ætíð á sunnudögum súpa í forrétt síðan kjöt með öllu tilheyrandi og desert á eftir og ef ég/við borðuðum ekki súpuna fengum við ekki kjöt eða desert, en þessi grænubaunasúpa var búin til úr heimasoðnum grænum baunum bökuð upp með smjörkúlu og soðið notað af grænu baununum slatti af rjóma settur út í og böns af grænum baunum og mér fannst þetta vægast sagt frekar ógirnilegt, en lét mig hafa það svo ég fengi kjöt og desert, þarna var verið að troða í mann allt of miklum mat því svo fékk ég að drekka í kaffitímanum og það voru sko kræsingar síðan kvöldmatur.

Ég og Dóra fórum í bæinn í dag ókum niður Laugarveginn síðan niður Skólavörustíginn þurftum að fara í litir og föndur sem er þar sem Voge var það er aldeilis hægt að fá föndurefnið á þeim stað.

Ég settist á bekk fyrir framan hegningahúsið horfði upp og niður þessa yndislegu götu og vitið þið að hún hefur lítið breyst síðan ég man eftir henni fyrst, jú aðrar verslanir eru komnar í sum húsin, snyrt og lagað eins og gengur og gerist, elska þessa götu.

Það er annað, er ég kem akandi framhjá Hallgrímskirkju til hægri Njarðargötuna og niður Skólavörustíginn á þeim stutta spotta eru allt ný hús, búið að rífa Þórsgötu eitt þar sem langamma mín átti heima, er svo sem löngu búin að sjá það, en þurfti að rífa öll þessi gömlu hús kannski er ég bara svona gamaldags að ég vil bara halda í þetta allt, allavega þé elska ég þennan borgarhluta og alla leið vestur í bæ, en það er svo allt önnur ella.

Man núna eftir mat sem mér fannst rosa góður og var hann ætíð eldaður þegar hann kom í hús alveg nýr, en það var síld, kartöflur og rúgbrauð mikill veislumatur það, en held að ekki margir borði bara soðna síld í dag.
Svo ég tali nú ekki um grásleppuna vel signa, rauðmagan, krabba og humar en þetta keypti pabbi allt af trillukörlum sem réru út frá Ægissíðunni.

Hugleiðingar

Það er gott að hugsa tilbaka og íhuga hvernig þetta var alltsaman, nú alveg frá því að ég man eftir mér þá var aldrei talað um að sykur og allt sem úr honum er unnið væri óholt, fitandi og orsakði sjúkdóma af ýmsu tagi, maður kepptist við að moka þessum óþvera í sig og ekki var talað um að feitur reyktur sauður væri hreinlega bráðdrepandi ásamt ýmsum öðrum matvörum.

Man nú ekki svo gjörla hvenær unnar kjötvörur komu á markaðinn en var eigi há í loftinu er ég fór út í búð og keypti álegg sem þá var skorið niður í forláta áleggshnif og eftir því hvað maður vildi fyrir mikið.

Man hvað ég var feginn þegar fóru að koma viðbit sem áttu að vera svo holl og minna fitandi en smjör hugsið ykkur maður lét heilaþvo sig á sekúndubroti í einu og öllu því vísindin hlytu að fara með rétt mál nú svo kom þetta með kókið, hangikjötið og margt annað sem ég alla veganna var svo slungin að fara á bak við skynsemina og taldi sjálfri mér trú um að þetta væri nú bara vitleysa það hentaði mér betur því þetta var svo skrambi gott.

Komst að því fyrir nokkrum árum að óhollara er að borða skötu með hamsatólg/mörfloti heldur en hangikjöt, en allt er gott í hófi.

Málið er að við heilaþvoum okkur og höldum að við séum endalaust ung, hraust og sterk og svo eigi einnig að vera með innyflin okkar, það er bara ekki reyndin og það þýðir ekkert að hugsa þetta kemur ekki fyrir mig eða mína.

Sagt er að heilabúið sé að minnsta kosti eitt ár að afvenja sig þeim ljótu siðum sem við erum búin að venja hann á þannig að það er ekkert skrítið að svo margir gefist upp á að breyta um lífsstíl og þar á meðal er ég.
Hef verið að huga að því hvað veldur því að maður dettur í pyttinn jú hjá mér er þetta fíkn í mat, brauð, kökur og stundum í bara allt þó mér finnist það ekki gott það heitir víst að vera með fullan munn fíkill ( veit það ekki annars)

Núna stend ég á vegamótum (eiginlega fyrir mörgum árum) að annað hvort tek ég mig á eða fer sex fetin (sko niður) ég ætla ekki að fara þá leið heldur að taka mig á, sjáum svo hvernig það gengur og mun örugglega blogga um það síðar.

Gangi okkur öllum vel sem eru að breyta um lífstíl og tökum gleðina á þetta og ekki sakar að hafa hjálp frá Nutramino heilsuvörunum.

Jæja komið að heimferð

Búin að vera fyrir sunnan í vetur og hafa það afar gott en nú er komið að heimferð, annars á ég svo sem hvergi heima svona í alvörunni en það gerir ekkert til því ég á svo góð börn og barnabörn.

Ætli þetta fari ekki að vera eins og í gamla daga er þurfalingarnir löbbuðu á milli bæja og fengu fæði og húsnæði í einhverja daga, allavega á meðan þeir höfðu einhverjar sögur að segja, nei í alvöru þá veit ég um fólk bæði ungt og gamalt sem er farið að þjappa sig saman eins og í komúnum til að spara pening og mikið er það gott ef þroskinn er nægur til þess og allir komi sér vel saman.

Ég er semsagt að fara heim til Húsavíkur á morgun og hlakka mikið til að hitta ljósin mín þar, englarnir mínir fara með, þær munu vinna á Fosshótelinu að Laugum í Reykjadal í sumar flott að vinna á þessum yndisfagra stað sem þær útskrifuðust frá fyrir 2 árum.

Svo nú er ég komin í sumarfrí frá blogginu sem ég hef nú ekki mikið verið á í vetur fyrst var það bilað hjá mér og svo hafði ég engan áhuga, en kannski verð ég meira vakandi í haust.

Kærleik inn í sumarið ykkar kæru vinir.

Spennan og spennufallið

Spennan var gífurleg í gær er ég var að bíða eftir því að vélin lenti og hvað mundi gerast, sem betur fer þá tókst þessi lending með ágætum og ber að þakka guði fyrir það, en ekki bara honum heldur kunnáttu áhafnar og allra þeirra sérfræðinga sem voru á jörðu niðri og gerðu allt til að þessi lending heppnaðis vel, en ég segi oft og hef gert í gegnum árin: "Við eigum bestu flugmenn í öllum heiminum og það má ekki gleyma flugfreyjunum sem vinna ómetanlegt starf við að hlú að fólkinu um borð heldur ekki björgunarsveitarfólkinu, Rauða krossinum, lögreglunni og öllum þeim sem koma að svona allsherjar útkalli.


Það er svo merkilegt með mig að er eitthvað gerðist og ég átti von á allt upp í 500 manns úr einhverjum hrakningum fór adrenalínið á fullt en ég varð að vera sallaróleg, fagmannleg og gefa þessu mishrædda fólki allt sem ég kunni og auðvitað gerði ég það, þegar svo allt var afstaðið fólkið farið með sömu vél eða annarri sem kom að sækja það þá kom spennufallið nú er ég bara að tala um hvernig mér leið, allir voru heilir líkamlega en sálartetrið hefur kannski ekki alveg verið komið í lag þegar fólkið fór.

Nú er ég bara að tala um sjálfan mig ekki allan þann fjölda af fólki sem í flugstöðinni vann og tók þátt í að gera allt sem hægt var fyrir fólkið.

Auðvitað hefði þetta sem gerðist í gær farið ver nú er allt var afstaðið þá varð mikið spennufall hjá mér og sat ég bara eins og hlessa í sófanum ég er löngu hætt að vinna, en þetta fer aldrei úr manni. Eins og er bý ég á Ásbrú í Reykjanesbæ og mér þykir það afar notalegt að heyra í vélunum fara í loftið og lenda það er eins og ég sé komin heim.

Eitt liggur mér á hjarta og það er fólkið í landinu getur það ekki skilið að slys eru háalvarleg nei allir þurfa að fylkjast að til að sjá, já sjá hvað? Ef þarna hefði orðið stórslys þá hefðu sjúkrabílar ekki komist leiðar sinnar með góðu móti því bílaröðin var aðeins inn á veginn báðum megin, þetta er eins með öll slys ( nema sjóslys því fólk kemst ekki að þeim) til dæmis þegar verður bílslys þá þurfa allir að stoppa og labba að slysstað og forvitnast og grobba sig svo að hafa nú komið að þessu, SKAMM skamm.

 

Lent heilu og höldnu

Höfum hreint í kringum okkur, líka í ruslinu.

Í Mbl.is í dag talar Guðrún Bergmann um dag jarðar sem er á morgun, en Dagur Jarðar var fyrst haldinn í Bandaríkjunum árið 1970. Sameinuðu Þjóðirnar gerðu daginn alþjóðlegan árið 2009.

Það er svo ótal margt hægt að tala um í sambandi við Dag Jarðar og eiginlega allt sem betur mætti fara því flest okkar hafa enga meðvitund um hversu illt við gerum jörðinni og sjálfum okkar í leiðinni.

Langar til að tala um ruslið sem til fellur frá heimilum okkar, ég veit vel að flokkun á rusli er ekki gæfuleg því sorpeyðingastöðvarnar setja þetta hvort sem er í einn haug sem fer síðan í brennsluofnanna kannski aðeins misjafnt eftir stöðum en að öllu jöfnu er þetta svona.

Í dag ók ég að ruslatunnunum hjá okkur hér var að henda rusli úr bílnum, mér ógnaði alveg umgengnin tunnurnar voru yfirfullar, pokar út um allt sumir opnir og flæddi ruslið út um allt, Dóra mín tók aðeins til, en tunnurnar voru yfirfullar svo ekki var mikið pláss til að koma pokunum ofan í og það þyrftu að vera fleiri tunnur fyrir allt þetta fólk hér, en því miður þá komast ekki fleiri tunnur í tunnustæðin.

Við gætum samt reynt að hjálpa svolítið til. Hjá okkur er það þannig að allt rusl sem er þurrt eins og blöð, pappaumbúðir fer í sér poka, glerkrukkur fara þvegnar í sérpoka og gefum við þær til þeirra sem eru að nota þær til nytsamlegra hluta, nú auðvitað notum við eitthvað sjálfar, þá er eftir allt sem er blautt og getur skemmst, það rusl fer í sér poka sem við hendum út á hverjum degi, með þessari tilhögun sem tekur enga stund hendum við út minna rusli dags daglega, nú fyrir rusladag förum við út með hitt ruslið.

Þið sem ekki hafið gert svona smá flokkun verðið afar hissa er þið sjáið hvað umfangið á ruslinu ykkar minnkar, svo er þetta bara gaman og allt verður svo hreint og fínnt í kríngum ruslatunnurnar.

Þetta er bara eitt af mörgu sem þarf að taka sig á í, það er með þetta eins og svo margt annað engin gerir það fyrir okkur

Gangi ykkur vel.

Er sleppan í útrýmingarhættu?

 

Nammi namm.

Já þeir eru NÁTTÚRLEGA búnir að vera að herða eftirlitið með netafjölda í sjó og ætla að gera betur, smá spæjaraleikur í gangi, ekki að ég sé ekki hlynnt honum margir eru eflaust að brjóta einhver lög en að setja einhvern kraft í þetta núna er ég ekki að skilja vantar mönnum á fiskistofu meiri vinnu það kostar heilmikla peninga að auka við eftirlitið eða er það ekki,  varla vinna þessir menn kauplaust.

Væri kannski nær að nota peningana sem fara í þetta eftirlit í eitthvað annað þarfara en að spæja og svo dæma menn fyrir svona smotterí, margir menn/konur sem eru á sleppu eru bara að reyna að  bjarga sér og sínum

Það er þetta með ábendingarnar, hvers konar vinir eru það á bryggjunni sem senda ábendingar get alveg sagt ykkur það, það eru falskir afbrýðissamir vinir sem aldrei verða vinir aftur, þeir halda að engin viti hverjir þeir eru, en mesti misskilningur hjá þeim allir vita það

Man er ég var að alast upp í Reykjavík, pabbi fór alltaf að kaupa fisk af trillukörlunum sem voru með trillurnar sínar við Ægissíðuna sem það nefnist í dag, en það var ætíð sagt að nú skryppum við út á nes, þarna var allt keypt sem úr sjónum kom því við vorum afar mikið fyrir að prófa eitthvað nýtt.

Rauðmaginn var og er lostæti og svo er sleppan var orðin vel sígin þá var hún borðuð með kartöflum og mikil svaka veisla var það alltaf.

Nú þar sem allt er að fara inn í torfbæina aftur má þá ekki bara hafa þetta svona að hluta til allavega, margir fara og kaupa beint af bónda eru ekki fiskimenn fiskibændur?

Góðar stundir

 

Eftirlit með grásleppuveiðum hert

Ferming, léttir og myndir

1 apríl fermdist hún Bára Dís mín hún er dóttir Írisar og systir Hróbjarts míns. Ekki fór ég í kirkjuna vegna mála sem ég nefni ekki hér, kannski létti ég á mér og segi þá sögu, en ekki núna.

Komst að því að það er svo auðvelt að hitta fólk hvort sem mér líkar við það eða ekki ég hef það bara í huga að það er ég sem ræð hverjum ég sýni hlýju og hverjum ég sýni kurteisi svona eins og ég þekki fólkið ekki neitt og mundi aldrei heilsa því fyrir utan svona atburði eins og fermingar, giftingar, skýrnir og annað þvíumlíkt.

Hitti fullt af góðum vinum sem ég hafði ekki séð lengi og það var æðislegt, maturinn var góður og allt viðmót alveg eftir bókinni rétt eins og vera ber á degi barnsins.

Kom mér samt á óvart er heim kom hvað fólkið sem ég þekki ekki neitt í dag snerti mig ekki ég mundi bara eftir þeim sem mér þykir vænt um.

Jæja hér koma nokkrar myndir og þau sem birtast þar elska ég afar mikið



Bára Dís mín svo falleg þessi elska



Sigrún Lea, Hróbjartur og Guðrún Emilía
Þau eru fæddir vinir



Fallegu stelpurnar mínar Bára Dís og Viktoría Ósk

Sigrún Lea að vera góð við frænku sína, eða hvað?



Fallegustu Kamilla Sól og Lóan, Þær eru æði

Bára Dís og Guðrún Emilía, smá grettukeppni í gangi



Sjáiði prakkarasvipinn, svo er hún algjör bræðari Lóan litla



Aþena Marey, Bára Dís, Guðrún Emilía og Viktoría ósk



ætíð stutt í glensið hjá þeim



Hróbjartur og Aþena Marey að spila saman, yndislegt

þessi mynd er yndisleg, en það vantar fjögur af mínum barnabörnum
vonandi náum við mynd af þeim saman næst er við hittumst öll.

 Svona minningar verða ekki frá mér teknar, elska ykkur
 Hjartans barnabörnin mín